به این ترتیب به نظر می‌رسد در شرایطی که تولید روزانه نفت خام ایران تحت تاثیر تحریم‌های آمریکا کاهش یافته، وزارت نفت عزم خود را برای جلوگیری از کوچک شدن ظرفیت تولید نفت کشور جزم کرده است. به‌صورت طبیعی چنانچه یک حلقه چاه نفت با کاهش برداشت مواجه شود به مرور زمان دچار افت تولید می‌شود. این افت تولید حتی می‌تواند به خروج یک چاه از چرخه تولید نیز منجر شود، اتفاقی که اگر رخ دهد به زمانی طولانی برای ریکاوری چاه نیاز خواهد داشت. بنابراین در دوران تحریم تنها کاهش فروش و تولید مطرح نیست بلکه ضربه‌ای که افت تولید به حیات چاه‌های نفت وارد می‌کند نیز از اهمیت برخوردار است، به این ترتیب اجرای برنامه‌های حفظ و نگهداشت تولید از اهمیت بالایی برخوردار خواهند بود. در واقع اگر چنین برنامه‌هایی اجرا نشوند، با لغو تحریم‌ها امکان بازگشت سریع به ظرفیت تولید پیش از تحریم‌ها میسر نخواهد بود. ایران در دوران برجام در مدت‌زمانی کوتاه موفق به بازگرداندن تولیدات به سطوح قبل از تحریم‌ها شد. توجه به بحث حفظ و نگهداشت تولید به ویژه از این جهت اهمیت پیدا می‌کند که پیش‌بینی‌آژانس بین‌المللی انرژی نشان می‌دهد در نتیجه فشار تحریم‌های یک جانبه غرب، رتبه ایران در چشم‌انداز ۲۰۴۰ در میان تولیدکنندگان نفت به جایگاه هفتم سقوط خواهد کرد. چنانچه این پیش‌بینی محقق شود، دست یافتن به تولید ۵ میلیون و ۵۰۰هزار بشکه‌ای که در قانون‌های توسعه کشور بر رسیدن به آن در افق ۱۴۰۴ تاکید شده نیز دور از ذهن خواهد بود. افزایش توان تولید نفت کشور به معنای افزایش قدرت اقتصادی و سیاسی ایران است، نکته‌ای که دیروز وزیر نفت نیز به آن اشاره کرد و به نظر می‌رسد با امضای این قرارداد دست‌کم گام‌هایی به سمت آن برداشته خواهد شد. بیژن زنگنه در مراسم امضای این ۱۳ قرارداد نفتی بر ضرورت ظرفیت‌سازی برای تولید نفت در شرایط تحریم تاکید کرد و گفت: قدرت یک کشور در بازار نفت به مخازن آن نیست، بلکه به ظرفیت تولید است.بر اساس این گزارش، طرح نگهداشت و افزایش تولید نفت در قالب ۳۳ بسته کاری در گستره فعالیت سه شرکت تابع شرکت ملی نفت ایران (شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب، شرکت نفت فلات قاره ایران و شرکت نفت مناطق مرکزی ایران) در محدوده جغرافیایی هفت استان تعریف شده است. منابع مالی مورد نیاز این طرح با اتکا به درآمد حاصل از افزایش تولید نفت در بسته‌های کاری تعریف شده و از طریق انتشار اوراق مشارکت در بازار سرمایه تأمین می‌شود.
افزایش ضریب بازیافت ضامن خلق ثروت
«در صنعت جهانی نفت بر سر این مساله اجماع است که رکن اصلی همه فعالیت‌های فنی در بالادست نفت افزایش ضریب بازیافت یا ضریب برداشت نفت از میدان‌های نفتی متناسب با طبیعت و شرایط هر مخزن است.» این بخشی از سخنان دیروز زنگنه است. او در بخش دیگری از صحبت‌هایش گفت: اگر نگوییم افزایش بازیافت مهم‌تر از موضوع میدان‌های مشترک است، هم‌سطح آن قابل توجه است، زیرا با یک درصد افزایش ضریب بازیافت بیش از ۷ میلیارد بشکه نفت بدون اکتشاف جدید در کشور اضافه می‌شود که این یعنی حدود ۳۰۰ میلیارد دلار ثروت در کشور.
جان تازه به ده‌ها دکل نفتی
زنگنه با بیان اینکه «قصد ما این است که از همه روش‌ها به موازات هم برای توسعه میدان‌های نفتی استفاده کنیم و خودمان را منحصر به هیچ‌کدام از روش‌ها نکنیم»، تصریح کرد: اگر این طرح‌ها را نداشتیم اکنون تقریبا کار نفت در بخش نگهداشت و افزایش تولید در میدان‌های در حال بهره‌برداری متوقف می‌شد. به گفته وی، نزدیک به ۱۳۰ تا ۱۴۰ چاه در این طرح حفر می‌شود، ۶۰ تا ۷۰ چاه دیگر هم تعمیر می‌شوند، یعنی کار برای ده‌ها دکل که روی هر دکل ۳۰۰ تا ۴۰۰ نفر فعالیت می‌کنند.
دیدگاه تان را بنویسید