صراط مستقیم آنست که پیامبر رفت و حتی با مشرکان مکه که آنهمه به آن حضرت جفا کرده بودند، با رأفت و رحمت برخورد کرد. اگر پیرو پیامبر رحمت هستیم، باید با کسانی که به این انقلاب و این نظام و این کشور خدمت کرده‌اند ولی به هر دلیل با آنها اختلاف‌نظر داریم و بعضی اقداماتشان را نمی‌پسندیم، به شیوه پیامبر رفتار کنیم. از آنها در هر فرصتی انتقاد کنیم و ایرادهایمان به آنها را بگوئیم و هر قدر مایل هستیم درباره آنها روشنگری کنیم اما در حق آنها بی‌انصافی و بداخلاقی نکنیم.
حتی حق آنهاست که در رسانه ملی به آنها فرصت دفاع از خودشان را هم بدهیم. سایر تریبون‌ها هم همینطور است. امام خمینی می‌فرمودند در مجلس اگر علیه کسی صحبتی شد باید به او فرصت بدهند از خودش دفاع کند. ببینید بعضی از نمایندگان از بلندگوی مجلس چگونه بی‌انصافانه و با بداخلاقی تمام هرچه بخواهند علیه این و آن می‌گویند!
باور کنیم قیامتی هست. باور کنیم که «فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَیْراً یَرَهُ وَ مَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَراً یَرَهُ». کسانی که این وعده قرآنی را باور دارند، از جاده انصاف و اخلاق منحرف نمی‌شوند.
دیدگاه تان را بنویسید