ویکتور شلهوب در العربی الجدید نوشت: در جریان نشست مطبوعاتی که وزیر خارجه آمریکا روز چهارشنبه داشت، تردید‌ها در مورد حمایت واشنگتن از تحرکات و نقش رئیس جمهور فرانسه در لبنان، به یقین تبدیل شد، چرا که پومپئو تاکید کرد که دولت ترامپ اهداف مشترکی با مکرون دارد و از نزدیک برای ایجاد تغییر در شرایط ملت لبنان، با فرانسه همکاری می‌کند. این پیام، بدین معناست که واشنگتن در پشت پرده با مکرون همکاری دارد، تا یک دولت لبنانی به ریاست مصطفی الادیب، تشکیل دهند.
در ادامه این مطلب آمده است: همزمان، سفر سریع رئیس جمهور فرانسه به عراق، پس از لبنان، با هدف تاکید بر ایستادگی پاریس به همراه واشنگتن، در ارائه حمایت و کمک به رئیس جمهور عراق، مصطفی الکاظمی انجام شد، که حدود دو هفته پیش به واشنگتن سفر کرده و با مقامات آمریکایی دیدار کرد.
به این ترتیب به نظر می‌رسد فرانسه و آمریکا در نقطه حمایت از بیروت و بغداد، برای تحقق اهدافشان، با یکدیگر تلاقی دارند، اهدافی که آن را در واژه «اصلاح» و باز پس گرفتن حق حاکمیت و تصمیم گیری برای عراق و لبنان، خلاصه می‌کنند. اما سوالی که مطرح می‌شود آن است که فرانسه و آمریکا تا چه اندازه به لبنان و عراق برای تحقق این مهم کمک می‌کنند؟
در این میان، آنچه توجه تحلیلگران را به خود مشغول داشته، سکوت و آرامش تهران است، چرا که معمولا زمانی که یک «هجوم غربی» با این ابعاد، به دو پایتخت مهم در دو کشور عربی در کار باشد، تهران نمی‌تواند اعتراض خود را پنهان نگاه دارد. اما این بار، نه تنها به دخالت فرانسه اعتراضی نکرد، بلکه موافقت ضمنی خود را نیز با ان اعلام کرد. به نحوی که این موافقت را می‌توان از نرمشی که قوای اجرایی وابسته به ایران در بیروت و بغداد از خود نشان دادند، دریافت، همانطور که حزب الله نه تنها تشکیل یک حکومت مستقل در لبنان را پذیرفت، بلکه قبول کرد در موضوع اصلاحات، نیز با دولت جدید همکاری کند.
گویا ایران به شکلی روی خط این تحولات، از طریق پل فرانسه و با چراغ سبز واشنگتنی که درگیر انتخابات ریاست جمهوری است، قرار داشت. ایرانی که منتظر نتایج انتخابات آمریکاست، نمی‌خواهد در این بازه زمانی خود را وارد درگیری با واشنگتن کند. بویژه آنکه نه آمریکا و نه فرانسه نیز در حال حاضر مایل به تنش زایی در رابطه با ایران نیستند.
دولت ترامپ نیز مانند دیگر دولت‌های قبلی در آمریکا تاکید کرده که به دنبال تغییر نظام در ایران نیست و تنها خواستار تغییر رفتار این کشور و آماده مذاکره با آن است. بدین معنا، استراتژی آمریکا مبتنی بر تعامل با خاورمیانه از طریق اداره بحران‌ها و نه تغییر معادلات آن است.
در این جا می‌توان در مورد نسبت موفقیت احتمالی دو دولت جدید در لبنان و عراق صحبت کرد، البته در صورتی که مساحت لازم برای آزادی عمل آن‌ها فراهم شود. در این میان، واشنگتن میدان تحرک را کاملا به رئیس جمهور فرانسه سپرده است، تا در صورتی که در تحقق هدفشان شکست بخورند، مسئولیت متوجه مکرون شود.
واشنگتن می‌داند که عناصر وابسته به ایران همچنان در لبنان و عراق صاحب قدرت هستند، از این رو، در تعامل با این دو کشور عربی با اختیاط رفتار می‌کند.
دیدگاه تان را بنویسید