ساده‌زیست‌ها به جامعه آرامش می‌دهند

در بعضی از مواقع ما خود را به آب و آتش می‌زنیم تا زندگی‌مان را از ساده‌زیستی در آوریم، اما افسوس که خود را بازیچه تجمل‌گرایی کرده و روز به‌روز از خود واقعی و زندگی راحت و بدون دغدغه دور می‌شویم.

از روحیه ساده‌زیستی تا عمل به آن

ساده‌بودن و ساده‌زیستی یکی از ارزش‌های والا در آداب و فرهنگ جامعه اسلامی است که در تمام تعالیم دینی تحت عناوین دوری کردن از اسراف و دوری از تجمل‌گرایی یاد شده است. هر قدر که در زندگی به امور مادی و زرق و برق اهمیت بدهیم به همان اندازه از اهداف اسلامی دور می‌شویم و باعث وابستگی خود به کشورهای دیگر شده و مصرف‌گرایی بی‌رویه را در خود تقویت می‌کنیم. در کل ساده بودن و ساده‌زیستی درجه یا مرحله‌ای از تقوا و پارسایی است. در حقیقت ساده‌زیستی باید در روحیه و رفتار هر فردی ایجاد شود تا بتواند آن را در زندگی خود پیاده سازد یعنی باید شخص به زندگی مادی تعادل پیشه کند و وقتی چنین روحیه‌ای در فرد ایجاد شد می‌تواند به راحتی ساده‌زیستی را در زندگی خود اجرا کند.

ساده‌ باش، اما آراسته و پاکیزه

البته این را باید بدانیم که ساده‌زیستی و ساده زندگی کردن دلیل این نیست که شخص دیگر از لحاظ ظاهری به خود نرسد و ژولیده در جامعه ظاهر شود چراکه از همان زمان‌های قدیم پیامبران و امامان ما ساده زندگی کردند، اما پاکیزه و مرتب بوده‌اند. ساده بودن در زندگی اثرات زیادی می‌تواند در زندگی فرد به جا بگذارد. اثراتی معنوی، که فلسفه ساده بودن و ساده زیستن، برخورداری از مواهب معنوی و روحی می‌باشد. آدمی زمانی می‌تواند از قید و بند زندگی تجملاتی و دنیاگرایی آزاد شود و خود را از مسائل مادی و مادی‌گرایی به دور سازد که در خود روحیه معنویت را ایجاد و تقویت کند.

جامعه ساده‌زیست‌ها را دوست دارد

اثرات اجتماعی ساده‌زیستی و ساده بودن در جامعه به این صورت است که دیگران خیلی راحت‌تر با شخص ساده‌زیست رابطه برقرار می‌کنند، گویی فرد ساده‌زیست درد مردم را بهتر و بیشتر می‌فهمد. با اندکی تحقیق و پژوهش می‌توان فهمید که الگوی ساده‌زیستی در تاریخ اسلام پیامبر اکرم (ص) بوده‌اند. ایشان ساده زندگی کرد تا خود را هم‌تراز مردمان عصر خود سازد و همدرد آنان شود.

یکی دیگر از مسائل مهم در ساده‌زیستی ایجاد حس همدردی با مستمندان و محرومان جامعه است چراکه مستمند و محروم وقتی در جامعه قرار می‌گیرد رنجش دو برابر می‌شود یکی رنج ناشی از نداشتن و تنگدستی و دیگری رنج ناشی از احساس عقب ماندگی در بین مردم عصر خود. در این باره بهتر است از جامه کهنه و مندرس امام علی (ع) یاد کنیم که وقتی از ایشان در این رابطه سؤال پرسیدند فرمودند: «دل آدمی به خاطر این پوشش نرم می‌گردد و مؤمنان اقتدا می‌کنند آن هنگام که من را مشاهده می‌کنند.». یعنی اینکه وقتی مردم آن زمان رهبر و مقتدای خود را با لباسی ساده می‌بینند ناراحت نیستند از اینکه خود لباس کهنه و مندرس به تن دارند.

آدم ساده‌زیست بخشنده است

یکی دیگر از ابعاد ساده‌زیستی و ساده بودن و دور از تجملات بودن ایجاد حس روحیه ایثار و بخشش در وجود انسان است. معنای ایثار یعنی اینکه خود را به خاطر رفاه حال دیگران در سختی قرار دادن و برای آسایش دیگران کوشیدند و این در حالتی برای انسان پیش می‌آید که زهد را پیشه خود کرده باشد و زندگی ساده و در کمال قناعت و سادگی را برای خود به‌وجود آورده باشد. البته ناگفته نماند شکوه و جلال انسانیت، ایثار است و تنها کسانی به این قله شامخ انسانیت می‌رسند که ایثار سرلوحه کار و رفتارشان باشد و هر کاری که انجام می‌دهند برای رضای خدا باشد. همچنان که در زندگی عالمان گذشته و... چنین روحیه ایثاری وجود داشته است که توانسته‌اند خدمات شایانی را به جامعه بشریت داشته باشند.

یکی دیگر از اثرات و ثمرات ساده بودن و ساده‌زیستی ایجاد روحیه آزادی و آزادگی در شخص است. شخصی که در خود احساس آزادی و آزادگی می‌کند همیشه خود را هم تراز افراد پایین‌دست جامعه می‌داند. افرادی که از طبقات محروم جامعه و به قولی درد کشیده روزگار هستند، ساده‌زیست‌ها با آزادگی خود آنان را به قانع بودن هدایت می‌کنند.

ساده‌زیستی یک انتخاب آگاهانه است

در پایان این نکته را یادآورشویم که ساده‌گرایی و ساده زیستن باید برخاسته از عشق و علاقه فرد به زندگی محرومان و مستمندان جامعه باشد چراکه اگر علاقه‌ای وجود نداشته باشد بی‌شک هیچ کس نمی‌تواند درد آنان را بفهمد. هستند کسانی که شعار حمایت از ضعیفان و محرومان را سر می‌دهند، اما وقتی به پای عمل می‌رسند خود را کنار کشیده و در گوشه‌ای پنهان می‌شوند، چون آنان اصلاً نمی‌دانند محرومیت یعنی چی؟ فقر چیست؟ نداشتن یعنی چه؟ برای اینکه آنان زندگی آنان در عمل وابسته به تجمل‌گرایی است. ساده‌زیستی سبکی از زندگی است که باید آن را آگاهانه انتخاب کرد و چنین افرادی به جامعه آرامش هدیه می‌کنند.