طی سالیان گذشته آمریکایی‌ها اقدامات زیادی را در راستای اعتبارزدایی از «قدس اشغالی» انجام دادند که از جمله آنها می‌توان به حفاری‌ها در مسجدالاقصی، یهودی‌سازی قدس، تلاش برای تغییر بافت جمعیتی قدس و کوچ دادن اجباری مسلمانان از قدس، اشاره کرد.
با این حال، پس از رقم خوردن پیروزی انقلاب اسلامی وضعیت مقاومت در منطقه به طور کامل دستخوش تغییر و تحولات بسیار مهمی شد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی «گفتمان مقاومت اسلامی» شکل گرفت. پس از آن، امام خمینی (ره) با نامگذاری آخرین جمعه از ماه مبارک رمضان به عنوان «روز قدس»، یک مناسبت ملی اسلامی در مسأله فلسطین متبلور شد. امام (ره) با این اقدام خود، این پیام را به ملت‌های منطقه و جهان مخابره کردند که قدس، متعلق به تمام جهان اسلام است و نه جهان عرب.
باید به این نکته توجه داشت که نامگذاری روز قدس صِرفا یک نامگذاری عادی نبود، بلکه اقدامی استراتژیک، هدفمند و ارزشمند بود. نگاهی به تحولات بیش از ۴ دهه اخیر (یعنی پس از پیروزی انقلاب اسلامی) به خوبی نشان می‌دهد که سِیر تحولات تمامی این سال‌ها بر اساس «گفتمان مقاومت اسلامی» بوده است. خبرنگار مهر، به مناسب فرا رسیدن روز جهانی قدس، گفتگویی را با «تمل کاراملا اوغلو» رهبر حزب «سعادت» ترکیه انجام داده است که مشروح آن را می خوانید:
*تا چه اندازه معتقدید سازمانهای بین‌المللی توانسته‌اند درباره وضعیت حقوق بشر در سرزمین فلسطین موفق باشند؟ اگر موفق بوده‌اند چرا تاکنون رفتارهای ضد حقوق بشری رژیم صهیونیستی ادامه پیدا کرده است؟
در ابتدا باید این را بگویم که تاسیس رژیم صهیونیستی از طریق توافقات بین المللی انجام نشده است بلکه با زور و استبداد بوده است. زیرا اسرائیل به ظن خودش خاک سرزمینی را که دو هزار سال پیش آن را ترک کرده بود، حق خودش می داند و برای همین با اعمال هر گونه ظلم و اشغالگری دوباره به آن منطقه بازگشته است و در این میان متاسفانه نهادهای بین المللی به رفتارهای استبدادی اسرائیل مشروعیت بخشیده اند.
برقراری صلح در فلسطین فقط با رعایت حقوق بشر امکان پذیر است اما متاسفانه در موضوع فلسطین رویکرد نهادهای بین المللی به گونه ای است که منافع اسرائیل در اولویت قرار گرفته است. زیرا امروز این سازمان ها قدرت خود را از طریق لابی های صهیونیستی تقویت و با حمایت این گروه جایگاه فعلی خود را حفظ کرده اند. این نکته را هم می خواهم عنوان کنم که مسئولیت اصلی در این موضوع به عهده مسلمانانی است که قرن ها در این منطقه زندگی می کنند. از بین بردن این بی عدالتی ها و متوقف کردن این اشغالگری ها بدون حضور مسلمانان در کنار هم و نشان دادن قدرت مقاومت در برابر بی عدالتی ها امکان پذیر نخواهد بود.
*چرا بیشتر قطعنامه‌های شورای امنیت علیه رژیم صهیونیستی از سوی آمریکا وتو می‌شود؟
همانطور که گفتم اسرائیل به صورت قانونی و با توافقات بین المللی تاسیس نشده است. این رژیم، وجود مردم فلسطین که سالیان سال است در آنجا زندگی کردند را نادیده گرفته است.
با نگاه اجمالی به تاریخ در می یابیم که انگلیس اولین کشوری بود که به طور مداوم از صهیونیست ها برای اشغال خاک فلسطین حمایت کرد. با برگزاری اولین کنگره صهیونیست ها در بازل در سال ۱۸۹۷، اولین قدم برای ایجاد اسرائیل برداشته شد، اما این تصمیم به دلیل وجود دولت عثمانی عملی نشد. در سال ۱۹۱۷، انگلیس با بیانیه بالفور اعلام کرد از تأسیس کشور یهودی در فلسطین حمایت خواهد کرد. انگلیس نه چنین حقی و نه چنین وظیفه ای دارد! اما پس از جنگ جهانی دوم، انگلیس در تداوم این رویکرد و تاثیر گذاری اش در موضوع فلسطین با مشکلاتی روبه رو شد. در نتیجه این مسئولیت را دولت آمریکا با شعار تاسیس صلح در جهان به عهده گرفت.
از آن به بعد ایالات متحده آمریکا تحقق برنامه های صهیونیسم را وظیفه شماره یک خود دانسته و برای همین همیشه از مطالبات ناعادلانه اسرائیل حمایت، و از قدرت وتو خود به همین منظور استفاده کرده است. توجه داشته باشید که اسرائیل نه با جمعیت یهودی ساکن در آن منطقه بلکه با یهودیان مهاجر از خارج تاسیس شده است. اکنون ایالات متحده با نفوذ لابی های صهیونیستی در تلاش است تا مرزهای اسرائیل را بسازد. هدف اصلی پروژه موسوم به پروژه خاورمیانه بزرگ، تحقق پروژه اسرائیل بزرگ است. این توطئه نه تنها فلسطین، بلکه بسیاری از کشورها از جمله ترکیه و ایران را هم تهدید می کند زیرا تل آویو چشم طمع به خاک این کشورها را نیز دارند. البته لازم به ذکر است که مسیحیان حامی صهیونیست با هدف حمایت از توطئه سرزمین موعود در حال هدایت آمریکا هستند.
*شما معتقدید کدام دولت‌ها بیشترین سهم را در نقض حقوق فلسطینی‌ها ایفا می‌کنند؟
نمی خواهم نام کشوری را به صورت شفاف عنوان کنم اما همه کشورهای مسلمان وظیفه دارند تا از حقوق مردم فلسطین دفاع کنند. جهان اسلام بزرگترین بستر تجاری و انرژی را در خود جای داده است و ما نباید در مقابل اسرائیلی که تنها ۷ الی ۸ میلیون جمعیت دارد سکوت کنیم.
*ایران و ترکیه برای احقاق حقوق مردم فلسطین همگام با هم چه اقداماتی می‌توانند انجام دهند؟
ترکیه و ایران دو کشور همسایه ای هستند که سابقه تاریخی دیرینه مشترکی باهم دارند. ما پس از توافق قصر شیرین هیچگاه مقابل هم قرار نگرفتیم و پس از این توافق صلح به روابطمان ادامه دادیم.
این رویدادی بود که برای اولین بار در طول تاریخ مشاهده شد. زیرا اگر به آلمان و فرانسه نگاهی بیندازیم، هر دو جنگ جهانی بین این دو کشور آغاز شده است. من معتقدم که ترکیه و ایران می توانند چنین شرایط صلحی را فراهم کنند، می توانند با همکاری هم در موضوع فلسطین و هم در بسیاری از زمینه ها مشکلات را حل کنند.
پایه های این همکاری باید در زمینه های اقتصادی، نظامی، فرهنگی، سیاسی، آموزشی و سایر موارد باشد. تمامی کشورهای اسلامی چنین ظرفیتی را دارند. فقط برای امکان پذیر شدن آن لازم است تا نشست گروه کشورهای اسلامی دی- ۸ که مرحوم «نجم الدین اربکان» پیشنهاد آن را داده بود، دوباره فعال شود. بنابراین نه تنها ترکیه و ایران بلکه همه کشورهای اسلامی گرد هم آمده، ظلم در جهان را از بین برده و صلح و آرامش را برقرار خواهند کرد.
*چرا در طرح‌های صلح در منطقه که بیشتر هم منافع رژیم صهیونیستی را برآورده می‌کند نتوانسته است پیشبردی حاصل کند؟
زیرا صلح به طور کامل برقرار نشده است. با این حال اسرائیل هر روز با اشغال اراضی، در حال گسترش جایگاه خود در فلسطین است. طرح صلح به معنای پایان دادن به جنگ و برقراری صلح است؛ اما تمامی برنامه های صلح در مورد خاورمیانه نه تنها موجب صلح نشده بلکه تبدیل به بستری برای گسترش اسرائیل در خاورمیانه شده است. برای همین در چنین شرایطی نمی تواند صلحی در منطقه حاصل شود.
اگر خواهان صلح در منطقه هستیم در ابتدا باید رفتارهای استبدادی و ظلم اسرائیل را متوقف کنیم. ما معتقدیم حاکمان مسلمان در طول تاریخ اولین حاکمانی بوده اند که نه تنها در قدس بلکه در هر سرزمینی توانستند شرایطی را ایجاد کنند که همه انسان ها با هر دینی در کنار هم در صلح زندگی کنند. اگر غرب خواهان صلح است ابتدا باید از استبدادگری اسرائیل جلوگیری کند و از سرزنش فلسطینیان مسلمان دست بردارد.
دیدگاه تان را بنویسید