عوامل افزایش دهنده سن بیولوژیکی را بشناسید

 مجموع نمره سن بیولوژیکی ارتباط قوی‌تری با سلامت جسمی و روانی نسبت به شاخص‌های فردی نشان می‌دهد.

طبق نتایج یک مطالعه جدید، امتیاز «سن بیولوژیکی» پیش بینی می‌کند که مرد بودن، اضافه وزن، سیگاری بودن و افسردگی همگی در سن بیولوژیکی نقش دارند.

پیری را می‌توان به روش‌های مختلف اندازه گیری کرد. در حالی که سن تقویمی با تاریخ تولد اندازه گیری می‌شود، دانشمندان طیف وسیعی از اندازه گیری ها را برای تعیین سن بیولوژیکی ایجاد کرده اند. این موارد شامل اندازه گیری طول تلومرها (کلاهک‌های کوچک در انتهای کروموزوم‌های ما که با افزایش سن کوتاه می‌شوند)، تغییرات شیمیایی DNA (اپی ژنتیک) و تغییر در پروتئین‌ها و متابولیت های بدن ما (اقدامات پروتئومیک و متابولومیک) است.

تیم تحقیق از دانشگاه آمستردام هلند از نمونه خون نزدیک به ۳۰۰۰ نفر که در مطالعه افسردگی و اضطراب هلند شرکت کرده بودند، استفاده کرد. آنها از مدل سازی رایانه‌ای برای ایجاد شاخص‌های سن بیولوژیکی فردی بر اساس پنج شاخص معمول استفاده کردند: طول تلومر، اپی ژنتیک، میزان ژن‌ها، متابولیت ها و پروتئومیک ها. سپس پنج شاخص با عوامل مختلفی مانند جنسیت، فاکتورهای سبک زندگی و اختلالات جسمی و روانی شناخته شده مانند افسردگی مرتبط شدند.

از پنج شاخص سن بیولوژیکی، فقط سه مورد در افراد تأثیر متقابل داشتند، به طوری که افزایش در یک شاخص به موازات افزایش در شاخص دیگر بود.

محققان پی بردند مرد بودن، داشتن شاخص توده بدنی بالا (BMI)، استعمال دخانیات و داشتن سندرم متابولیک بیشترین ارتباط را با سن بیولوژیکی پیشرفته دارد.

این تیم همچنین تأیید کرد که افسردگی با روند سریع‌تر پیری اندازه گیری شده از طریق اپی ژنتیک، سطح ژن‌ها و پروتئومیک ها در ارتباط است. این نشان می‌دهد که سن بیولوژیکی با سلامت روحی و جسمی ارتباط دارد.