به گفته محققان، چابکی مغز با آگاهی بهتر از موقعیت مکانی، تسلط کلامی و حافظه فعال همراه است.
امید به زندگی بیشتر و تغییرات نورولوژیکی مرتبط با آن، احتمال ابتلاء به زوال عقل را افزایش میدهد. در افراد ۶۵ سال به بالا، از هر ۱۰ نفر ۱ نفر در کشورهای پیشرفته تحت تأثیر این بیماری قرار میگیرد.
با افزایش سن، الگوی خواب افراد تغییر میکند و چرتهای بعد از ظهر آنها بیشتر میشوند. اما تحقیقات منتشر شده تا به امروز به نتیجهای نرسیده اند که آیا چرت بعد از ظهر ممکن است به جلوگیری از کاهش شناختی و زوال عقل در افراد مسن کمک کند یا اینکه چرت نیمروزی از علائم زوال عقل است.
محققان در مطالعه خود، ۲۲۱۴ فرد به ظاهر سالم حداقل ۶۰ ساله و ساکن در چندین شهر بزرگ اطراف چین، از جمله پکن، شانگهای و ژیان را مورد بررسی قرار دادند. میانگین طول خواب شبانه این افراد حدود ۶.۵ ساعت بود.
چرت بعد از ظهر در قالب دورههایی از حداقل پنج دقیقه خواب متوالی و نه بیشتر از ۲ ساعت تعریف شده که بعد از ناهار اتفاق میافتد. از شرکت کنندگان سوالاتی در مورد تعداد دفعات چرت روزانه شأن در هفته پرسیده شد.
آزمایشات غربالگری زوال عقل شامل ۳۰ آیتم بود که چندین جنبه توانایی شناختی و عملکرد از جمله مهارتهای بینایی-مکانی، حافظه کاری، دامنه توجه، حل مسئله، آگاهی از موقعیت مکانی و تسلط کلامی را اندازه گیری کرد.
نمره عملکرد شناختی این تست در میان افرادی که چرت روزانه داشتند به طور قابل توجهی بالاتر از کسانی بود که چرت روزانه نداشتند. همچنین تفاوت معناداری در آگاهی از موقعیت مکانی، تسلط کلامی و حافظه این افراد وجود داشت.
یک نظریه این است که التهاب میانجی بین چرت نیمروزی و عواقب ضعیف سلامتی است. به گفته محققان، مواد شیمیایی التهابی نقش مهمی در اختلالات خواب دارند.
خواب واکنش ایمنی بدن را تنظیم میکند و تصور میشود که چرت زدن واکنشی تکامل یافته به التهاب است. محققان توضیح میدهند افراد دارای سطح بالاتری از التهاب بیشتر چرت میزنند.
دیدگاه تان را بنویسید