کیانیان که امروز یعنی در آخرین روز دی ماه 78 ساله می‌شود، از تجربه شگفت‌انگیز سالروز تولد در آخرین سالِ قرن می‌گوید و از فعالیت‌های بی‌شماری که برای انجام دادن‌شان، وقت کم می‌آورد.
او معتقد است ما انسان‌هایی استثنایی هستیم که در چنین موقعیتی قرار گرفته‌ایم و این را به فال نیک می‌گیرد.
این هنرمند باسابقه اضافه می‌کند: با وجود تمام مسائل و مشکلاتی که همیشه بوده و هست، مهم این است که ما هنوز زنده‌ایم و امید داریم که سده تازه‌ای را می‌بینیم.
و وقتی از نگاه مثبت او به وجد می‌آییم، توضیح می‌دهد: همین که حال یکدیگر را می‌پرسیم و یا تولد همدیگر را تبریک می‌گوییم، همه اینها قشنگ و شوق‌انگیز است چون مشکلات همیشه بوده و این طور نیست که ویژه دوره ما باشد ولی مهم این است که ما چگونه می‌توانیم از این حوادث دهشتناک داخلی و خارجی رهایی یابیم . مهم این است که اجازه ندهیم مشکلات، ما را آنچنان در خود غرق کنند که حتی خودمان را فراموش کنیم.
کیانیان خاطرنشان می‌کند: همین احوالپرسی ساده اگر بین همه ما دوباره رواج پیدا کند، همین که آرزومند خنده دیگران باشیم، این حال خوب باز هم ایجاد خواهد شد.
او که در هفتمین دهه زندگی خود همچنان پرکار و پویاست، درباره تازه‌ترین فعالیت‌هایش می‌گوید: کارهای پژوهشی‌ام همچنان ادامه دارد و یکسری فعالیت‌های تازه هم دارم که ویژه دوران کروناست. باور کنید وقت کم می‌آورم و دوست داشتم زمان بخرم!
کیانیان هم مانند تمام کسانی که در حوزه کودک و نوجوان فعالیت کرده‌اند، همچنان دلش با این گروه سنی است و همه فعالیت‌هایش هم در رابطه با آنان است.
او که ریاست افتخاری جشنواره نمایش «دست‌ها لوگ» را بر عهده دارد، در ادامه توضیحاتی درباره این جشنواره ارایه می‌دهد و می‌گوید: این جشنواره در خراسان شمالی و در شهر بجنورد برگزار می‌شود. در واقع اداره ارشاد استان، کانون پرورش فکری و یک موسسه خصوصی دست به دست هم دادند تا این جشنواره را برگزار کنند. این جشنواره اما با تمام جشنواره‌های دیگری که برای گروه سنی کودک و نوجوان برگزار شده، تفاوتی چشمگیر دارد چراکه برای اولین بار خود بچه‌ها هستند که آثار جشنواره را اجرا می‌کنند. به این معنا که شرکت‌کنندگان این جشنواره، کودکان و نوجوانانی از شهرهای مختلف هستند؛ اتفاقی که در ایران ما اگر بی‌سابقه نباشد ولی قطعا کم سابقه است.
کیانیان ادامه می‌دهد: فعالیت‌های زیادی برای کودکان انجام شده است، جشنواره‌های متفاوتی برای این گروه سنی برگزار شده ولی اولین بار است که بچه‌های چهار پنج ساله تا یازده دوازده ساله در یک جشنواره شرکت می‌کنند. آنها برای حضور در این جشنواره نمایش‌هایی را خلق می‌کنند و از کارهایشان فیلم می‌گیرند و می‌فرستند. این حرکتی تازه است که پیش از کرونا نداشته‌ایم. و این از اثرات مثبت کروناست که هنرمندان و مردم آن را خلق کرده‌اند. این ویروس مرموز محدودیت‌های زیادی برای ما ایجاد کرده ولی همیشه انسان‌ها به کمک خلاقیت‌هایشان، با محدودیت‌ها مبازره می‌کنند. مثلا پیش از کرونا، لایو اینستاگرام تا این اندازه مرسوم نبود در صورتی که یک امکان خوب است برای برقراری ارتباط در نقاط دور و نزدیک.
این پژوهشگر حوزه کودک و نوجوان به سرعت به همین گروه سنی بازمی‌گردد و ادامه می‌دهد: از بحث‌مان دور نشویم. تمام نهادهای دولتی و خصوصی که در زمینه کودک و نوجان فعال هستند، باید توجیه شوند که لازم است این گروه سنی هم برای خودش آثاری خلق کند، داستان بنویسد، نمایش اجرا کند، موسیقی بنوازد و ... البته حالا هم فعالیت‌هایی به شکل موردی و پراکنده انجام می‌شود ولی چون خیلی محدود است و معمولا هم بازتاب بیرونی ندارد، گسترش پیدا نمی‌کند.
کیانیان با تاکید بر اینکه آگاهی عمومی در این زمینه بسیار ضروری است، اضافه می‌کند: این روزها کودکان شرایط دشواری را می‌گذارنند و خانواده‌ها هم خیلی تحت فشار هستند. علاوه بر امور همیشگی زندگی، همین مساله آموزش آنلاین خیلی به آنان فشار می‌آورد. ما هم باید باری از دوش آنان برداریم نه اینکه وظیفه تازه‌ای برایشان بتراشیم. بنابراین بهتر است در این موقعیت خیلی به آنان پیشنهادات رنگارنگ ندهیم.
او یادآوری می‌کند: اوایلِ همه‌گیریِ کرونا به خانواده‌ها گفته می‌شد در خانه با کودکان خود تئاتر اجرا کنند. این کارها خیلی خوب است ولی پدر و مادرها بدجوری خسته شده‌اند و نمی‌توان از آنان چنین انتظاراتی داشت ولی می‌توان کارهای دیگری برای کودکان انجام داد، مانند شرکت در این جشنواره که بچه‌ها را به درست کردن یک نمایش تشویق می‌کند. به این شیوه نه تنها آنان سرگرم می‌شوند بلکه اتکاء به نفس پیدا می‌کنند و خلاقیت‌شان رشد می‌کند.
این هنرمند باسابقه با همه مثبت‌اندیشی‌اش از مشکلاتی سخن می‌گوید که همواره در این زمینه وجود داشته و توضیح می‌دهد: اولین مساله، آگاهی درباره ضرورت تئاتر با کودکان است. تا زمانی که این آگاهی به وجود نیاید، کسی دنبال این موضوع را نمی‌گیرد.
کیانیان یادآوری می‌کند: دانشمندان و هنرمندان همیشه حرکت رو به جلو دارند. آنان به پیشگیری معتقدند چراکه به این آگاهی رسیده‌اند که خیلی از مشکلات، قابل پیشگیری است و در تاریخ نمونه‌های خوب آن وجود دارد ولی سنت نادرستی در میان نهادهای ما نهادینه شده و آن هم اعتقاد به درمان است و نه پیشگیری.
او با ابراز تاسف از اینکه هنوز آگاهی عمومی درباره فواید کار فرهنگی برای کودکان و نوجوان ایجاد نشده، خاطرنشان می‌کند: وقتی شمارگان کتاب در کشور ما به رقم غم‌انگیز 200 نسخه رسیده، آگاهی چگونه شکل بگیرد. پس طبیعی است که درگیر این مشکلات بشویم چون به منبع آگاهی توجهی نداریم.
با این حال داود کیانیان ترجیح می‌دهد تلخی نکند و در روز تولدش آرزو می‌کند که آرزوی همه مردم جامه عمل بپوشد.
دیدگاه تان را بنویسید