نباید شتاب‌زده درباره کرونا نوشت

این نمایشنامه‌نویس و مدرس تئاتر  از نوشتن درباره کرونا می‌گوید و معتقد است زیستن در دوران کرونا می‌تواند یک فرصت باشد.   

 او توضیح می‌دهد: فکر می‌کنم این روزها همه نویسندگان درباره کرونا می‌نویسند، چون موضوع بسیار مهمی است و نمی‌توان به سادگی از کنار آن گذشت. ولی باید دید چه کسی توانسته دید عمیق‌تر و نگاهی تحلیلی‌تر به این موضوع داشته باشد. بنابراین درست است که همه می‌نویسند ولی بعضی نوشته‌ها گزارش‌گونه می‌شود و نگاه عمیقی ندارد.

او که مشغول نوشتن فیلمنامه و نمایشنامه درباره کروناست، ادامه می‌دهد: مساله اینجاست که ما هنوز در بطن این ماجرا هستیم و هر روز اطلاعات تازه‌تری پیدا می‌کنیم که حتما بر ذهنیت‌مان اثر می‌گذارد و حتی ممکن است پیرنگ کار را به هم بریزد.

شماسی تاکید می‌کند: برای نوشتن یک متن تحلیلی درباره کرونا اول باید اجازه بدهیم تاثیرات گوناگون این ویروس بر وجوه فرهنگی ، اجتماعی و اقتصادی زندگی ما مشخص شود و بعد درباره آن بنویسیم. پرداخت شتاب‌زده به این دوران، ما را دچار سطحی‌نگری می‌کند و شاید اثرمان به یک اثر بی‌منطق تبدیل شود. بنابراین باید اجازه بدهیم خرد و اندیشه جایگزین فضای هیجان‌زده شود.

او هیجان‌زدگی را یکی از نقاط ضعف ما در پرداختن به موضوعات مهم می‌داند و توضیح می‌دهد: نباید شتاب‌زده به سمت اتفاقات اجتماعی برویم. بویژه کسانی که دست به قلم دارند باید مراقب این موضوع باشند ولی متاسفانه یکی از ایرادهای ما هیجان‌زدگی است و در این رویکرد نه به خود اجازه می‌دهیم نگاهی همه جانبه به آن موضوع داشته باشیم و نه به مخاطب این فرصت را می‌دهیم که با اثری عمیق رو به رو شود.

شماسی با اشاره به گذرا بودن دوران کرونا ادامه می‌دهد: این دوران سرانجام به پایان می‌رسد و آنچه می‌ماند، تاثیرات آن است ولی پرداخت هیجانی به آن سبب می‌شود که مخاطب را در سطح نگه داریم.

این نویسنده یادآوری می‌کند: بعضی کرونا را مصیبت می‌نامند. هرچند تلفات و خسارت‌های همه‌گیری این ویروس تاسف‌انگیز است ولی این هم فرصتی است که به ما داده شده تا در دوان زندگی خود با چنین رویداد عجیب و غریبی رو به رو شویم. البته ما در زندگی، فراز و نشیب‌های زیادی را پشت سر گذاشته‌ایم و تجربیات مردم ما بیش از بسیاری ملل دیگر است.

او در پاسخ به پرسشی درباره آینده مبهم تئاتر در دوران کرونا می‌گوید: چنین نگاهی، قدری محدودنگری دارد. اول باید دید آینده انسان چه می‌شود و بعد درباره آینده تئاتر اندیشید. مهم این است که کرونا چه تاثیری بر زندگی اجتماعی ما و مناسبات آدم‌ها می‌گذارد. زیرا آنچه در هنر و بویژه تئاتر تجلی پیدا می‌کند، انسان است. بنابراین اول باید دید زیست انسان چه می‌شود و بعد به آینده تئاتر فکر کرد.

شماسی اضافه می‌کند: بعضی معتقدند کرونا ادامه دارد و این فقط پیش درآمدی بر آن است. بنابراین پرسش درباره هر شغلی اعم از هنری یا غیر هنری، پرسش‌هایی حاشیه‌ای است.

این استاد دانشگاه در پاسخ به این موضوع که چنین پرسشی برآمده از نیازهای اقتصادی انسان‌ها و در واقع به دلیل غم نان است، توضیح می‌دهد: این موضوع درست است. ولی باید دید چه کسی و با چه نگاهی این پرسش را مطرح می‌کند آیا اندیشه‌ای پشت آن است یا مسله معیشت است. البته که گذران زندگی هم اهمیت دارد ولی جایگاه انسان از هر موضوع دیگری مهم‌تر است و قضایا بسیار جدی‌تر و حادتر از این است که بگوییم آینده شغل ما چه می‌شود.