انتخاب :
مصطفی فقیهی: چند روز قبل اعلام شد مدارس و برخی ادارات تا عید نوروز تعطیلند و عملاً با این رویه، دستور نوعی قرنطینه سازی در شهرها صادر شد ، اما دیری نپایید که اتفاقات دیگری افتاد؛ مردم راهی مسافرت شدند و نگرانی در زمینه تشدید کرونا ، افزون و باعث گلایه وزیر بهداشت شد؛ او به درستی معتقد است، افزایش سفرهای غیرضروری، هم باعث انتقال ویروس می شود و هم امکانات در شهرهای دیگر برای مهار کرونا، اندک است.
دو روز قبل، اول خبر از «بستن جاده های منتهی به شمال» آمد و ۴۸ساعت بعد و ایجاد نگرانی عمیق و درست مردم، جاده‌ها را بدلیل «جلوگیری از تردد بالا» باز کردند!
حالا مردم آمل به حق نگران شدند و ورودی «هراز» به شهر را بسته‌اند تا مانع ورود مسافران به آمل شوند.
متاسفانه این روزها مردم هر روز با چندین خبر مختلف مواجه می شوند ؛ وزیر یک چیز می‌گوید، سخنگوی ستاد حرفی دیگر می‌زند، استاندار یک جمله و فرماندار سخنی دیگر و ... چنین روند غلط و شومی، جز استیصال و اخذ تصمیمات احساسی از سوی مردم، نتیجه دیگری هم دارد؟
اپیدمی منحوس کرونا طی هفته های اخیر تاثیر و عوارض شدیدی در کوتاه مدت گذاشته و علی القاعده در درازمدت نیز خواهد گذاشت و در این میان در خیلی مسائل غفلت نیز شده و هنوز کارایی سازمان پدافند غیرعامل و حتی هلال احمر، محل تامل و چالشی جدیست.
حضرات کجایند؟ سوگمندانه هنوز پس از چند هفته از تشکیل ستاد مبارزه با کرونا، انسجام لازم، تقسیم دقیق مسئولیت و وحدت رویه مشاهده نمی شود.
ساعاتی قبل، خبر آمد که در نیویورک که اوضاعش به مراتب از ایران بهتر است، وضعیت اضطراری اعلام شده است. و از دیگر سو، نگرانی درمورد پیشی گرفتن ایران از کره و حتی چین جدیست.
به نظر می آید ویروس منحوس کرونا، شرایطی کاملاً بی سابقه در کشور را موجب شده؛ اما قطعا هنوز از قدرت دولت و قوای دیگر و دستگاههای نظامی و انتظامی و دیگر امکانات انباشته در کشور استفاده صحیحی نشده است.
حال اما در چنین شرایطی، بهتر نیست روحانی بعنوان نفر اول اجرایی کشور فکری کند؟
چه باید کرد؟
۱. روحانی می‌تواند یکبار دیگر دستور بررسی ساختار و اختیارات ستاد مبارزه با کرونا را صادر کرده و توجه داشته باشد، ستاد متکفل این امور، بلحاظ اثباتی دارای اختیاراتی وسیع و در سطح سران قوا و فرماندهی واحد باشد، و مهمتر آن‌که رییس آن شخصیت و عنوان مهمی چون رییس جمهور یا معاون رییس جمهور را یدک کشد.
۲. به استناد اصل ٧٩ قانون اساسی و اوضاع اضطراری بهداشتی، دولت می‌تواند برای اعمال هرگونه محدودیت ضروری، موافقت مجلس را اخذ کند. اعتبار این مسئولیت ۳۰ روزه است و می‌تواند با تایید دولت، یکماه دیگر تمدید شود.
۳. می‌توان مسئولیت ستاد مبارزه با کرونا را به ستادکل نیروهای مسلح سپرد و یا بدلیل ضرورت نظامی‌گری در شرایط وخیم فعلی، از این تجربه بهره برده و نیروهای نظامی را به یکی از اضلاع اصلی ستاد بدل کنند.
و در این مسیر لازم است
۱. همه جریانهای سیاسی و موثر رسانه‌ای و شبکه های اجتماعی به دور از سیاسی کاری تا ریشه کنی ویروس کرونا، تام و تمام در خدمت کشور باشند.
۲. هر مقام رسمی ، مجوز اظهارنظر در مورد مسائل مختلف را نداشته باشد که جز این، به تشدید سردرگمی مردم یا وخامت بیشتر اوضاع اقتصادی خواهد انجامید.
۳. مقاومت در برابر مصوبات این ستاد مانند اظهارنظر تولیت حرم حضرت معصومه یا اصرار بر برگزاری کنسرت های داخلی و خارجی یا سفرهای غیرضرور مردم به شهرهای مختلف، منجر به جریمه نقدی و سرپیچی سازمان و افراد مختلف، مجازات در پی داشته باشد
۴.«قرطینه مردم در خانه» اقدام نیک و در خور تحسینی‌ست، اما خیلی از خیرین و سازمان‌های مردم نهاد مانند ایام سیل و زلزله ویرانگر سال‌های گذشته، آرزوی کمک به هموطنان در ماجرای کرونا را دارند. بی شک، با یک ندا می توان انسجام، هم‌دلی و همصدایی این عزیزان را ایجاد کرد، به شرطی که دستگاههای متکفل با پندگرفتن از گذشته و توجه به ظرفیت کمک های مردمی، دست به کار شوند.
۵. در صورت اخذ هر تصمیمی با قید فوریت، «اطلاع رسانی منسجم، دقیق ، حقیقی و به موقع» از یاد نرود. فراموش نکنیم در چنین شرایط شبه جنگی، بهترین راه، صداقت با مردم و اطلاع رسانی منسجم است که نیاز روانی این روزهای مردم است؛ آنها باید شما را باور کنند تا با تمام توان به صحنه آیند. وقت را تلف نکنید آقای رییس جمهور!
من از وزیر بهداشت خواهش مسکنم با مقامات مجموعه شهر آفتاب صحبت کنند و تمام این شهر را بیمارستان صحرایی کنند تا هم رسیدگی ها و ملزومات متمرکز بشه هم‌از آلودگی بیمارستانها جلوگیری بشه.
از همان ابتدا با مشاهده ی اولین مورد بیماری به طور جد باید آن شهر مورد قرنطینه و اقدامات علمی و درمانی و گسیل امکانات لازم و مورد نیاز قرار می گرفت، این روند بی تدبیری و چند صدایی و مسامحه باعث انتشار آن به دیگر شهرها شد، هرچند اکنون بیان می شود که قرنطینه کردن فایده ای نداشته است! و با فشار و مشاهده ی بیماری در جایی پله به پله اقدامات انجام می گرفت! به راستی با این وضع مدیریت سنتی و غیر علمی که سایه بر تمام امور افکنده، چگونه بهترین تدبیر می تواند بر امورات حاکم باشد. برای برون رفت باید مدیریت علمی در تمام سطوح حاکم شود. دان اندر دل چراغ روشن است وز همه بد بر تن تو جوشن است.
در ادامه ی نظر قبل اضافه نمایم منظور از مدیریت علمی در تمام سطوح در کشور، مدیریت با نگاه و مبنا و نگرش و رویکرد و محوریت علم هست. یعنی یک گذر و ارتقا از وضع فعلی به موضع جدید لازم هست. همچنان که نسخه ها به تدریج به روزرسانی و ارتقا می یابند تا عملکرد و قابلیتهای سیستم بهتر شود.
هم وطن بهتر است نا ونشان حقوقی تحلیل گر و یا منتقد قید شود تا مخاطب بداند کدامین دانشمند هم وطن برایش پیام دارد. متشکرم