چگونه نوجوانان را وادار به انجام تکالیفشان کنیم؟
تربیت نوجوانان سخت است. نوجوانان برای برآورده شدن نیازهای روزمره‌شان هنوز به شما وابسته هستند. می‌توانید آن‌ها را به انجام کاری تشویق کنید، اما در صورت امتناع از انجام کار از سوی آن‌ها نیز می‌توانید اقدامات زیادی انجام دهید.
وقتی نوبت به انجام تکالیف مدرسه می‌رسد، می‌توانید در مورد اهمیت سخت‌کوشی با آن‌ها صحبت کنید و از انجام تعهدات برای آن‌ها مثال بزنید. اما اگر آن‌ها از خواندن درس و انجام دادن تکالیفشان خودداری می‌کنند، در این صورت انتخاب‌ها و گزینه‌های شما محدود می‌شود. در صورت امتناع از انجام تکالیف می‌توانید تلفن همراه‌شان را بگیرید و یا آن‌ها را از دیدن دوستانشان محروم کنید اما بدانید که احتمال لجبازی از سوی آن‌ها وجود دارد. با انجام این کار تنها رابطه شما با آن‌ها شکراب می‌شود.
سوالی که مطرح است این است که در صورت امتناع نوجوانان از انجام دادن تکالیف چه کاری باید انجام دهیم؟
معمولا یک دلیل اساسی برای امتناع از انجام تکالیف وجود دارد. به طور کلی، بیشتر بچه‌ها از جمله نوجوانان می‌خواهند در انجام تکالیف خود خوب و عالی عمل کنند اما سردرگمی در دستورالعمل‌ها، داشتن مشکل برای فهم مسائل و عدم توانایی برای تمرکز منجر به ایجاد موقعیتی برایشان می‌شود که ترجیح می‌دهند از انجام تکالیف خودداری کنند.
وظیفه شما به عنوان والدین این است که تلاش کنید و بفهمید که واقعا چه مشکلی وجود دارد و انجام ندادن تکالیف یک علامت است که باید بفهمیم نشانه چیست.
اگر نوجوان شما در درس ریاضی یا خواندن و یا در تمرکز کردن با مشکل مواجه است، بهتر است که با پزشک صحبت کنید تا ببینید که آیا نوجوان شما نیاز به ارزیابی برای داشتن اختلالاتی همچون دیسکالکولیا (اختلال در یادگیری ریاضی)، پریشان‌خوانی و ADHD دارد یا خیر. زمانی که فرزند شما به سن نوجوانی می‌رسد، زمان آن فرا رسیده است که مسئولیت کارهای خود را به عهده بگیرد.
فرایند مستقل شدن تدریجی دارای چهار مرحله است:
مرحله اول حالت کارگردان است و زمانی است که والدین برنامه کاری و دستورالعمل‌ها را در دست دارند.
مرحله دوم حالت مشارکت است و زمانی است که والدین و فرزندان برای حل یک مشکل با هم مشارکت می‌کنند.
مرحله سوم حالت حامی است و زمانی است که فرزندان راه‌حلی برای مشکلات پیدا می‌کنند و والدین از آن‌ها حمایت می‌کنند.
مرحله چهام حالت تشویق است و زمانی است که والدین در حاشیه هستند و بچه‌های خود را تشویق می‌کنند.
رابطه والدین و نوجوان اغلب بین حالت مشارکت (مرحله دوم) و حالت حامی (مرحله سوم) تغییر می‌کند.
ما می‌خواهیم به عنوان والد با همکاری فرزندانمان مشکلات را حل کنیم و به آن‌ها در راه دستیابی به موفقیت کمک کنیم و بخشی از راه‌حل آن‌ها باشیم.
اگر نوجوان شما در انجام تکالیف مدرسه مشکل دارد یا از انجام دادن آن امتناع می‌کند باید برای شناخت مشکل، پیدا کردن علت این کار با او همکاری کنید و یا اگر راه‌حلی برای مشکلشان پیدا کردند، از آن‌ها حمایت کنید.
کمک گرفتن از معلم خصوصی، بررسی پیشرفت درسی آن‌ها به طور مرتب و پیشنهاد به آن‌ها برای دریافت حمایت مورد نیازشان از اقداماتی است که می‌توانید انجام دهید.
(استفاده از مطالب اختصاصی 55آنلاین بدون ذکر منبع ممنوع است.)
دیدگاه تان را بنویسید