همه گیری کرونا، نگرانی‌های متعدد در مورد بهزیستی عاطفی دانش آموزان را تشدید کرده است و بنابراین ما باید در رسیدگی به نیاز‌های کودکان احتیاط و از وارد آوردن آسیب‌های عادی روانی از طریق برنامه‌های درسی ناکارآمد و شیوه‌های آموزشی که باعث می‌شود بسیاری از دانش آموزان احساس شکست کنند، جلوگیری کنیم.
بسیاری از کودکان در نتیجه شیوع کرونا رنج برده اند. هنگامی که آموزش از راه دور (آنلاین) فراگیر شد، برخی از معلمان از کاهش سطح آموزش کودکان شکایت کردند.
اکنون که بچه‌ها به کلاس‌های درس برمی گردند، هشدار‌هایی درباره شرایط روانی کودکان نیز مطرح می‌شود. به طور کلی فشار‌ها به عنوان القای شایستگی‌ها در زمینه‌هایی مانند مدیریت احساسات، ایجاد روابط، تصمیم گیری و احساس و نشان دادن همدلی تعریف می‌شوند.
به نظر می‌رسد که واداشتن کودکان به فکر کردن در مورد احساساتشان مهم است و برخی از دانش آموزان ممکن است از صحبت در مورد مسایل مرتبط به همه گیری سود ببرند. اما دلایلی وجود دارد که باید با احتیاط پیش رفت و به دنبال برنامه درسی اصلی خود برای یافتن علل آسیب‌های احساسی بود.
همه کودکان در طول همه گیری رنج نمی‌برند. یک گروه از کارشناسان تخمین زده اند که ۳۰ تا ۴۰ درصد از دانش آموزان تأثیرات منفی بر سلامت روانی یا اجتماعی عاطفی را در طول همه گیری تجربه کرده اند. این آماری نگران کننده است، اگرچه شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد برخی از دانش آموزان هنگام یادگیری از راه دور پیشرفت کرده اند، اما آیت موضوع درباره همه آنان صدق نمی‌کند.
در سمت دیگر این ماجرا باید توجه کنیم که تشویق کودکان به صحبت در مورد ضربه‌های روانی همیشه مفید نیست. اگر کودکان تجربیات آسیب زا نداشته باشند، مکرراً تحت فشار قرار گرفتن برای باز کردن آن‌ها ممکن است احساس کنند که باید احساسات منفی داشته باشند یا حتی آن‌ها را به این باور برساند که کار بدی کرده اند. برای کودکانی که رنج می‌برند، صحبت درباره این تجربه ممکن است همیشه مفید نباشد و حتی می‌تواند مشکل را تشدید کند.
بازگشت کودکان به سیستم سنتی و خروج از روش آنلاین می‌تواند برای بسیاری از کودکان استرس زا باشد، با این وجود نقش والدین و معلمان در آماده سازی کودکان برای ورود به مدرسه بسیار مهم است.
دیدگاه تان را بنویسید