حسن محمدی
ژان تولی در داستان‌های کوتاه رمان مغازه خودکشی یک فانتزی سیاه تکان‌دهنده را تصویر کرده که هجوی است تمام‌عیار درباره مرگ؛ اما این همه ماجرا نیست. در این دکان فروش ابزار و ادوات خودکشی که همه‌جور خنزر‌پنزر در آن یافت می‌شود، مرگ پایانش نیست؛ بلکه پایان آن با زندگی و امید آمیخته می‌شود و نقشی که کوچک‌ترین فرزند خانواده ایفا می‌کند برای ایجاد امید و حس خوب زندگی. تصویری که این روزها از آینده و حداقل دوره چهار‌ساله آتی ارائه می‌شود، شباهت عجیبی به این دکان دارد، گویی که کاندیداهای انتخابات وارد این دکان شده و براساس سلیقه و علاقه‌شان ادوات خودکشی می‌خرند، یکی طناب برای حلق‌آویز‌کردن، یکی شمشیر و لباس کیمونو برای هاراگیری، یکی شکلات سمی و دیگری هم با گاز‌زدن یک سیب سمی به زندگی خود پایان می‌دهند. برخی در تلاش‌اند که شرایط آینده کشور را این‌گونه ترسیم کنند تا هم جامعه ناامید شود و هم کاندیداهای انتخابات دست‌و‌دل‌شان برای ورود به این عرصه نرود؛ اما به قول محمد شریعتمداری که یکی از وزرای دولت‌های خاتمی و روحانی بوده است، کشور راه‌حل دارد. در‌حالی‌که برخی می‌گویند با شرایط اقتصادی تحریم، کرونا، پساکرونا، وضعیت فروش نفت، فساد سازمان‌یافته و... نمی‌توان کشور را اداره کرد؛ این روزها معتقدم که کشور در مرحله‌ای از صعود است؛ صعودی که به دلیل آنکه ما در سربالایی و نزدیک قله هستیم، خستگی مفرط باعث شده چشم‌ها را روی موفقیت‌های کشور ببندیم. یادمان نرود در همین دوران کرونا که برخی فقط نیمه خالی لیوان را می‌بینند، ایران جزء چند کشور معدودی است که واکسن‌ساز است. تولید واکسن ایرانی برای بیماران کرونایی که یک محصول استراتژیک محسوب می‌شود، دستاورد کوچکی در دنیای فعلی نیست. یادمان باشد که در حوزه فناوری‌های نانو جزء 10 کشور دنیا هستیم که خلق می‌کنیم و ایده می‌سازیم. یادمان باشد که سه دولت در ایالت متحده آمریکا کاملا درگیر مذاکره با ایران بودند و تلاش کردند که مذاکره با ایران را به نام خود سند بزنند (حتی ترامپ وقتی از برجام خارج شد، با همین نیت به فکر بازگشت بود) و این رخداد با مدیریت ایرانی و توانمندی دیپلمات‌های کارکشته‌مان به دست آمد و به سود ما تا امروز رقم خورد. نباید فراموش کنیم که تمام این سال‌ها آنچه در سیاست‌های منطقه‌ای در سوریه، یمن، عراق و لبنان رخ داده، یک سر ماجرای سیاست‌های میدانی و موفق ایران بوده که عملا بازی در زمین دیگران را به‌همراه داشته است. به همین روی معتقدم که انتخابات پیش‌رو یک دکان فروش ابزار و ادوات خودکشی نیست؛ بلکه اگر درست بنگریم تشعشع‌های نور را می‌بینیم و امید موج می‌زند، کافی است خودمان را رها کنیم
دیدگاه تان را بنویسید