بیشتر عمرم در دانشگاه گذشته. چه به عنوان دانشجو و چه به عنوان عضو کوچکی از وزارت علوم، تحقیقات و فناوری اما الان هیچ اصراری ندارم که #باران حتی دانشگاه برود.
دانشگاه گزینه‌های زیادی پیش پای آدم می‌گذارد:
مدرک بگیر و مهاجرت کن.
دوستان ناباب پیدا کن، سیگار بهمن کوچک بکش، گل بزن و معتاد شو.
عاشق شو، ازدواج کن، از زندگی مشترک لذت ببر یا بعد همه چیز را بینداز گردن هورمون‌ها و طلاق بگیر.
وارد کار سیاسی شو، خودت و بقیه را بدبخت کن.
خیر سرت به فردی مفید برای جامعه تبدیل شو.
ظرفیت‌های فردی‌ات را توسعه بده و انسان بهتری شو.
مدرک بگیر و به پشتوانه آن به یک غرُ زن حرفه‌ای تبدیل شو.
و ...
دانشگاه گزینه‌های بیشتری روی میزت می‌گذارد. همین! اما نه بهترین گزینه‌ها را.
هیچ تضمینی وجود ندارد که زندگی کسی با سیاه کردن خانه‌های پاسخنامه کنکور سفید شود.
آدم‌های زیادی می‌شناسم که رفتند دانشگاه و بدبخت شدند، آدم‌های زیادی هم هستند که نرفتند دانشگاه و بدبخت شدند!
تقلای آدم خیلی مهم است ولی این روزها شبیه ننه‌های قدیمی شده‌ام که باور داشتند اگر قرار باشد آدم بدبخت شود روزش فرا می‌رسد و کاری از دست منشور دانش و گاج و قلمچی‌و مدرسان شریف بر نمی‌آید. #محمدعلی_نجفی در دانشگاه ام‌آی‌تی آمریکا دکتری پیوسته ریاضی می‌خواند و نمراتش در تمام دروسA+بود بعد مرتکب قتل شد و روانه زندان!
بیش از آنکه نگران رشته و دانشگاهی باشید که قرار است عمرتان را آن‌جا سپری کنید دعا کنید دوست خوب، انسان مثبت و استاد با شعور سر راهتان قرار بگیرد وگرنه بیشتر درس‌ها را در یوتیوب با کیفیت عالی می‌توانید پیدا کنید.
در ضمن ترم اول و دوم و سوم و چهارم و ... ازدواج نکنید. کسی که فکر می‌کنید نیمه گمشده‌تان است و اگر با او ازدواج نکنید «شمعدونی‌ها دق می‌کنن، شکایت عشق تورو به مرغ عاشق می‌کنن» محصول تقدیر و تصادف است. کافیست او یا شما چند تست را جابجا می‌زدید! آن‌وقت کس دیگری داشت محض رضای شما خودشو تو گل می‌پلکوند و شما گلبرگ می‌گذاشتید لای جزوه یک نفر دیگر و در میان دریای اشک غوطه می‌خوردید.
به مداد ترجیحاً نرم که با آن پاسخنامه را تکمیل کردید سوگند که جز این نیست. باز هر جور صلاح می‌دانید.
دیدگاه تان را بنویسید