وزیر بهداشت روز چهارشنبه (۲۳ مهرماه) از ابلاغ دستور رییس‌جمهور درباره ممنوعیت تردد از/ به پنج کلانشهر تهران، کرج، اصفهان، مشهد و ارومیه به مدت سه روز خبر داد که البته این محدودیت تنها شامل سفرهای جاده‌ای می‌شود. سخنگوی وزارت بهداشت نیز بدون اشاره‌ای به جزئیات چگونگی اعمال این محدودیت، گفت که ممنوعیت هر نوع سفر از مبدا و یا به مقصد این شهرها از ساعت ۲۴ چهارشنبه (۲۳ مهرماه) تا ساعت ۱۲ ظهر روز یکشنبه ۲۷ مهرماه برقرار خواهد بود. معاون بهداشت وزارت بهداشت نیز در نامه‌ای به معاون امنیتی و انتظامی وزارت کشور در رابطه با چگونگی اعمال محدودیت‌های رفت و آمد در این پنج شهر پیشنهادهایی داد؛ از جمله این‌که «کنترل تردد خودروهای شخصی در شهرهای تهران، کرج، ارومیه، مشهد و اصفهان به صورتی انجام شود که ممانعت از ورود و خروج از طریق پلاک خودرو و یا کارت ملی اعمال شود و رفت و آمد پلاک‌های بومی اتومبیل شخصی بین استانی البرز و تهران آزاد باشد. این پیشنهاد شامل هواپیما، قطار، اتوبوس و وسایل حمل و نقل عمومی و اورژانس و امدادی و نیز کامیون‌های حمل و نقل مواد غذایی، لبنی و سوخت نیست.»
این تصمیم هرچند با استقبال برخی دست‌اندرکاران و فعالان گردشگری مواجه شد، واکنش‌های متفاوتی را نیز در پی داشت. سهند عقدایی ـ طراح و مجری تورهای طبیعت‌گردی و کوهنوردی و مدیر اکوکمپ کوهستانی دماوند ـ درباره محدودیت درنظر گرفته‌شده برای تعطیلات پیش رو، به ایسنا گفت: به تجربه، باور چندانی نسبت به اجرای درست این دستور ندارم، مشابه این اتفاق را در کوه دماوند شاهد بودیم. تابستان گذشته صعود به این کوه را ممنوع کردند اما نه تنها چنین اتفاقی نیافتاد که بیشتر شاهد رفتارهای ایذایی بودیم. مثلا از صبح تا ظهر یک نفر می‌ایستاد و از ۱۰ ماشین هشت ماشین را برمی‌گرداند، از ظهر تا عصر راه باز می‌شد و عصر دوباره ورود اتومبیل‌ها را محدود می‌کردند.
او افزود: تمام مدتی که قرار بود صعود به دماوند ممنوع باشد فقط رفتارهای آزاردهنده‌ای را از طرف مراجعی که ممانعت ایجاد می‌کردند، شاهد بودیم که بیشتر مردم را بی‌برنامه کرده بود. خبرهای متناقض از ممنوعیت و آزاد بودن صعود دماوند نیز به آن بی‌برنامگی‌ها دامن زد.
او همچنین بیان کرد: وقتی خبر ممنوعیت تردد بین‌شهری را اعلام می‌کنند، سوال‌ها و ابهام‌های زیادی مطرح می‌شود؛ آیا این محدودیت شامل افرادی می‌شود که در شهر دیگری مامور و یا مشغول کار بودند و حالا قصد برگشت دارند؟ برای اشخاصی که با وسیله نقلیه عمومی تردد می‌کنند چه فکری شده است؟ چه میزانی وجود دارد که تشخیص دهند مردم قصد سفر دارند یا برای ماموریت کاری از شهر خارج می‌شوند؟ چه میزان و مقیاسی برای جداسازی مردم دارند؟
عقدایی گفت: این وضعیت فقط مربوط به کرونا نمی‌شود، اتفاقات مشابه این زیاد رخ می‌دهد، مثلا اجرای تور در منطقه‌ای را به بهانه مشاهده رفتارهای منکراتی ممنوع می‌کنند، مامور نیروی انتظامی یا افراد محلی وابسته به ارگان‌های مختلف مستقر می‌شوند و ممانعت ایجاد می‌کنند، وقتی سوال می‌کنیم چه میزان و مقیاسی برای کنترل منطقه تعیین شده است، پاسخ مشخصی ندارند بدهند، در نتیجه شاهد رفتارهای سلیقه‌ای هستیم. در آن مواقع هم هیچ‌گونه برنامه‌ریزی را نمی‌بینیم، بیشتر رفتارها حالت ایذایی دارد و ذهن مردم را خسته می‌کند تا عطا را به لقای آن ببخشند و عده‌ای هم فرصت‌طلبی کنند و به این مناطق ممنوع و محدودشده بروند.
دیدگاه تان را بنویسید