پیوند سلول‌های بنیادی عصبی در آسیب‌های نخاعی با موفقیت انجام شد .

محققان دانشکده پزشکی دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو موفق به پیوند و کاشت مستقیم سلول های بنیادی عصبی در آسیب نخاعی در موش ها شدند و عملکرد آنها را در تقلید از شبکه عصبی موجود در بدن حیوانات پس از رشد و پر کردن محل آسیب، ثبت کردند. 

این پیشرفت در حوزه سلول های بنیادی ممکن است آن چیزی باشد که بیمارانی که با آسیب نخاعی زندگی می کنند، منتظر آن باشند، چرا که دانشمندان موفق به بازگرداندن عملکردهای از دست رفته با سلول های بنیادی شدند.

طبق اعلام محققان، نزدیک به ۱۸ هزار نفر در ایالات متحده از آسیب نخاعی رنج می برند و ۲۹۴ هزار نفر نیز با آن زندگی می کنند. این آسیب چه یک فلج دائمی باشد چه از عملکرد بدن بکاهد، محققان به تازگی به دنبال بازگرداندن این عملکردهای از دست رفته با استفاده از سلول های بنیادی افتاده اند.

تحقیقات قبلی که توسط همین محققان انجام شده، نشان داده است که پیوند سلول های بنیادی عصبی باعث بهبود عملکرد در مدلهای حیوانی می شود. با این حال، چگونگی وقوع این اتفاق برای دانشمندان یک رمز و راز بود.

"استیون ستو" نویسنده مسئول این مطالعه اظهار داشت: ما می دانستیم که آکسون های میزبان آسیب دیده به شدت در محل های آسیب دیدگی رشد می کنند و سلول های عصبی پیوندی نیز به نوبه خود تعداد زیادی آکسون را به نخاع گسترش می دهند، اما ما هیچ تصوری از این نوع فعالیت که در واقع داخل پیوند اتفاق می افتاد، نداشتیم.

آنچه که محققان نمی دانستند این بود که آکسون های میزبان و پیوندی در حال ایجاد اتصالات کاربردی بودند.

محققان به منظور حل این مسئله، از فناوری های جدید استفاده کردند و قادر به تحریک و ضبط فعالیت جمعیت نورون ها با نور به جای برق شدند که آنها را قادر به دیدن این اتصالات و ارتباطات میان آنها کرد. آنها مشاهده کردند که سلول های عصبی پیوندی حتی در صورت عدم تحریک مستقیم نیز مانند شبکه های عصبی یک نخاع طبیعی عمل می کنند.

محققان برای ادامه تحقیقات آکسون های احیا کننده از مغز موش را تحریک کرده و دریافتند که برخی از همان گروه های خود به خود فعال شده از نورون های پیوندی به شدت پاسخ می دهند.

این بدان معنی است که این شبکه ها اتصالات سیناپسی عملکردی را از ورودی هایی که به طور معمول باعث حرکت می شوند، دریافت می کنند و همچنین با لمس سبک و نیشگون فعال می شوند.

"ستو" گفت: ما نشان دادیم که می توانیم با تحریک آکسونهای پیوندی که در این نواحی گسترش می یابند، نورون های نخاعی را در محل آسیب فعال کنیم.

وی افزود: با قرار دادن همه این نتایج کنار هم، معلوم می شود که پیوند سلول های بنیادی عصبی از توانایی قابل توجهی در جمع شدن و گسترش در شبکه های عصبی مانند نخاع برخوردار هستند که به طور عملکردی با سیستم عصبی میزبان ادغام می شوند. پس از سال ها گمانه زنی و استنباط، ما مستقیماً نشان دادیم که هر یک از بلوک های ساختمانی یک رله عصبی در معرض آسیب نخاعی در واقع قابل کارکرد هستند. 

هم اکنون این تیم در تلاش است تا ارتباط عملکردی سلول های بنیادی پیوندی را بیشتر و تلاش کند رویکرد پیوند سلول های بنیادی را به آزمایش های بالینی برساند. 

طبق گفته محققان، این درمان می تواند طی یک دهه آتی به عنوان یک درمان آسیب نخاعی به خدمت گرفته شود.

این مطالعه در مجله Cell Stem Cell منتشر شده است.