در این مطالعه، محققان دانشگاه ایالتی واشنگتن مجموعه‌ای از ویژگی‌های ژنومیک موسوم به «نواحی متیلاسیون DNA» را در نمونه‌های اسپرم مردانی که فرزند اوتیسم داشتند، شناسایی کردند.
«مایکل اسکینر»، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می‌گوید: «ما اکنون می‌توانیم از این روش برای ارزیابی احتمال انتقال اوتیسم از پدر به فرزند استفاده کنیم. این همچنین یک گام مهم در جهت شناسایی عوامل تأثیرگذار در ابتلاء به اوتیسم است.»
بروز اختلال طیف اوتیسم با گذشت زمان به طرز چشمگیری از ۱ در ۵۰۰۰ نفر در سال ۱۹۷۵ به ۱ در ۶۸ نفر در سال ۲۰۱۴ افزایش یافته است. بسیاری از محققان معتقدند که افزایش دو دهه اخیر نرخ ابتلاء به اوتیسم ممکن است ناشی از عوامل محیطی و مولکولی باشد. مطالعات قبلی نیز نشان داده است که کودکان می‌توانند این اختلال را از والدین خود به ارث ببرند و پدران بیشتر از مادران در انتقال اوتیسم نقش دارند.
در مطالعه حاضر، محققان اپی ژنتیک اسپرم را در دو گروه از مردان بررسی کردند: ۱۳ نفر دارای پسران اوتیسم و ۱۳ نفر دیگر کودکان بدون این اختلال. آنها متیلاسیون DNA را بررسی کردند؛ یک تغییر شیمیایی که وقتی یک گروه متیل به یک رشته DNA متصل می‌شود و می‌تواند ژن‌ها را روشن یا خاموش کند، اتفاق می‌افتد.
به گفته اسکینر، «با تحقیقات بیشتر، می‌توان از این نشانگر زیستی برای ردیابی چگونگی تغییرات اپی ژنتیکی نیز استفاده کرد.»
دیدگاه تان را بنویسید