راز دست‌های بدون انگشت در غارها | پژوهش ها به چه رسید؟

راز دست‌های بدون انگشت در غارها

پژوهشگران کانادایی معتقدند که بسیاری از تصاویر دست‌های انسان‌های دیرینه‌سنگی در غارها، نشان‌دهنده‌ی قطع عمدی انگشتان این افراد در آیین‌های مذهبی است.

در این پژوهش، محققان به نقاشی‌های ۲۵ هزارساله در فرانسه و اسپانیا اشاره کرده‌اند که در آنها سایه‌ی دست‌ها به تصویر کشیده شده است. در بیش از ۲۰۰ مورد از این تصاویر، دست‌هایی دیده می‌شوند که حداقل یک انگشت یا بخشی از آن از دست رفته است. در برخی موارد نیز چندین انگشت وجود ندارد.

نیم قرن پیش چشم کاوشگران به غار هستیجان روشن شد

پیش از این، فقدان انگشت در این آثار، به مسائلی همچون دشواری‌های زندگی انسان‌ها در آن دوران از جمله یخ‌زدگی نسبت داده می‌شد. اما محققان کانادایی می‌گویند واقعیت ممکن است بسیار وحشتناک‌تر باشد.

به گفته‌ی مارک کولارد، باستان‌شناس دانشگاه فریزر ونکوور، «شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارد از اینکه این افراد ممکن است در مراسمی که برای جلب کمک نیروهای ماوراءالطبیعه برپا شده، انگشتان خود را عمداً قطع کرده باشند.»

کولارد می‌گوید: «این عادت فقط مختص یک دوره یا یک مکان خاص نبوده است. حتی امروزه هم در معدودی از جوامع انسانی، مردم انگشتان دست خود را قطع می‌کنند و در طول تاریخ نیز این کار را انجام می‌داده‌اند.»

به عنوان مثال، زنان قوم دنی در گینه‌ی نو، پس از مرگ یکی از عزیزان خود، یک یا چند انگشت خود را به نشان احترام به فرد از دست رفته، قطع می‌کنند.

محققان کانادایی معتقدند که قطع انگشتان در آیین‌های مذهبی دیرینه‌سنگی، می‌تواند به دلایل مختلفی مانند جلب رضایت خدایان، اثبات تعهد به یک گروه اجتماعی یا حتی قربانی کردن انسان انجام می‌شده است.

این یافته‌ها، دیدگاه ما را نسبت به زندگی انسان‌های دیرینه‌سنگی تغییر می‌دهد و نشان می‌دهد که این افراد علاوه بر مهارت‌های بالای تکنیکی، دارای باورهای مذهبی پیچیده‌ای نیز بوده‌اند.

پژوهشگران کانادایی معتقدند که قطع عمدی انگشتان در آیین‌های مذهبی دیرینه‌سنگی، دلایل مختلفی داشته است. یکی از این دلایل، اثبات تعهد به یک گروه اجتماعی بوده است.

مارک کولارد، باستان‌شناس دانشگاه فریزر ونکوور، می‌گوید: «ما معتقدیم که قطع انگشتان به عنوان نشانهٔ فداکاری و تعهد به گروه، در آیین‌های مذهبی دیرینه‌سنگی انجام می‌شده است.»

کولارد به قوم «دنی» (Dani) در گینه‌ی نو اشاره می‌کند که زنان این قوم پس از مرگ یکی از عزیزانشان، یک یا چند انگشت خود را قطع می‌کنند. این کار نشان‌دهنده‌ی تعهد آنها به گروه و از دست دادن یکی از اعضای آن است.

کولارد می‌گوید: «ما معتقدیم که اروپایی‌ها هم در دوران دیرینه‌سنگی همین کار را انجام می‌دادند. هرچند که اعتقادات و باورها ممکن است متفاوت بوده باشند.»

او همچنین می‌گوید که قطع انگشتان می‌توانسته است به عنوان قربانی‌ای برای خدایان نیز انجام شود.

کولارد می‌گوید: «ما معتقدیم که قطع انگشتان می‌توانسته است به عنوان نشانه‌ای از تعهد به خدایان و درخواست لطف آنها انجام شود.»

این یافته‌ها، دیدگاه ما را نسبت به زندگی انسان‌های دیرینه‌سنگی تغییر می‌دهد و نشان می‌دهد که این افراد علاوه بر مهارت‌های بالای تکنیکی، دارای باورهای مذهبی پیچیده‌ای نیز بوده‌اند.