داستان غمباری است. رومینا اشرفی دختر ۱۴ ساله پس از آشنایی با پسری از خانه فرار می کند. نیروی انتظامی پس از پیدا کردن دختر او را به خانه بر می گرداند. پدر شبانه در خواب او را با داس سر می برد.. رومینای ۱۴ ساله حالا در دل خاک آرام گرفته است.
چه کسی را باید ملامت کرد؟ فرهنگ جامعه؟ ضعف قانونی؟ من فکر می کنم ما در ایران نهادی برای حمایت از کودکان و نوجوانان نداریم. سازمانی که در این مواقع، در صورت مشاهده خشونت علیه کودکان توسط والدین وارد عمل شود و حضانت بچه را در موارد استثنایی، پیش از وقوع جرم، از پدر و مادر آنها سلب کند.
در نروژ و بسیاری از کشورها نهادهای مشابهی وجود دارد. علیرغم انتقادات زیاد به سازمانی به نام Barnevern در نروژ و مداخله آشکار این نهاد به خصوص در خانواده های مهاجرین، به عقیده من وجود چنین سازمانی با ضوابط مدون و جدی تر در ایران ضروری می آید.
بهزیستی اگر هست آیا قانون هم به اندازه کافی از آن برای حفظ امنیت کودکان بدسرپرست حمایت می کند؟ چرا علیرغم میل این نوجوان عقل رس برای بازگشت به خانه و آگاهی از خشونت پدر، نیروی انتظامی این کودک را به بهزیستی یا سازمانی مشابه معرفی نکرده؟
منبع : رسانه مکتوبات
حمایت بشه.یا لااقل با پدرش اول صحبت میکردم آرومش میکردند.مساله رو بررسی میکردند و بعد از اطمینان از فروکش کردن خشم پدر دختر بیچاره رو به خونه برمی گردوند