صعود دراماتیک مونزا به سری A | بازگشت طوفانی برلوسکونی

هفت‌یک- سیلویو برلوسکونی به صندلی‌اش لم داده و به نظر می‌رسید که در حال چرت زدن است. روزی طولانی سپری شده و در 85 سالگی دیگر سنی از او گذشته بود.

با این حال، برلوسکونی به جای استراحت در عمارت آرکور، روی سکوهای ورزشگاه آرنا گاریبالدی حضور  داشت؛ جایی که هیاهو به اندازه‌ای بود که مُرده را زنده کند و تکان‌هایی آن می‌توانست برج کج پیزا در نزدیکی آن را کمی کج‌تر کند. هواداران آماده هجوم به زمین بودند و پیزا، تیم میزبان، ناگهان بار دیگر به صعود باور پیدا کرد.

بیشتربخوانید:

حال و هوای ورزشگاه خانگى آینتراخت فرانکفورت

آخرین دقیقه فینال پلی‌آف جذاب برابر تیم مونزا، پروژه بازنشستگی برلوسکونی، بود و توپ در شلوغی بیرون محوطه جریمه مونزا به جوزپه ماستینو رسید، وینگری ریزنقش از ساردینیا که مهارت جانفرانکو زولای ساردی را نداشت اما به اندازه کافی جسور بود که توپ را با ضربه سر به سمت دروازه بفرستد و امیدوار باشد که به گل تبدیل شود.

این توپ وارد دروازه شد و باعث شد نتیجه بازی 2-3 و در مجموع دو بازی رفت و برگشت 4-4 شود تا برلوسکونی تکانی به خودش بدهد- او که در سراسر بازی 40 بار هم پلک نزد.

او نگاهی به ساعتش انداخت و می‌دانست که زمان زیادی نمانده تا بازی به وقت اضافه کشیده شود.

برلوسکونی از این هراسیده بود که ابتکار عمل حالا در درست پیزا قرار داشت که در آستانه صعود به سری A برای اولین پس از سال 1991 قرار گرفته بود؛ زمانی که میرچا لوچسکو هدایت این تیم را برعهده داشت و دیه‌گو سیمئونه جوان که یک سال پیش از آرژانتین به این تیم آمده بود، توانست برای اولین بار طعم حضور در فوتبال اروپا را بچشد.

مونزا در طول فصل در خانه و خارج از خانه برابر پیزا شکست خورده و پس از این که با شکستی غیرمنتظره برابر پروجا در روز آخر فصل شانس صعود مستقیم را از دست داد، به نظر می‌رسید که این بار هم تلاشش برای صعود کافی نیست.

اما برلوسکونی خیلی زود عرق پیشانی‌اش را پاک کرده و با خاطری آسوده دستی به موهای رنگ شده‌اش کشید، چرا که لوکا مارون و سپس کریستین گیتکیائر، دو قهرمان مونزا در پلی‌آف، گل‌های تاریخ‌سازی را به ثمر رساندند تا این باشگاه را برای اولین بار در تاریخ 109 ساله‌اش به سری A برسانند.

در حلقه شادی کنار برلوسکونی، آدریانو گالیانی، دست راست قدیمی او، حضور داشت که با فریاد و غریو شادی همیشگی خوشحالی می‌کرد- درست مانند زمانی که میلان در بارسلونا، وین، منچستر و آتن قهرمان لیگ قهرمانان شد. هیجان تماشای مونزا در این زمان خارج از تحمل گالیانی بود.

گالیانی 77 ساله گفت:” من زمان زیادی را در طول دیدارهای پلی‌آف خارج از زمین سپری کردم. نمی‌توانستم تماشا کنم. گل ماستینو را ندیدم. در 360 دقیقه بازی پلی‌آف، حدود 150 یا 200 دقیقه از بازی را دیدم.” برای گالیانی، این رویایی بود که به حقیقت پیوست.

مونزا باشگاه شهر زادگاه او است. او حضور در فوتبال را در جایگاه قائم مقام این باشگاه آغاز کرد و شاهد شکست 0-2 این تیم برابر پسکارا در تک بازی پلی‌آف صعود به سری A در سال 1979 بود؛ پس از اینکه هر دو تیم به صورت مشترک با 48 امتیاز سوم شدند.

همان سال بود که برلوسکونی همکاری‌اش با الکترونیکا اینداستریاله، شرکت ست‌آپ باکس و ماهواره‌ای که گالیانی مدیریتش را برعهده داشت، را شروع کرد و این بخشی از برنامه جسورانه او برای همکاری مشترک بود تا بتوانند بر شبکه‌های دولتی غلبه کرده و تلویزیون‌های پولی را ابداع کنند.

گالیانی گفت:” این اولین بار در تاریخ 110 ساله این باشگاه است که مونزا می‌تواند در سری A بازی کند و برای من که عادت داشتم دست در دست مادرم به تماشای بازی این تیم بروم، لذت این اتفاق بیشتر است.

من این کار را به سرانجام رساندم. پس از سال‌های طولانی حضور در در فوتبال به عنوان مدیر اجرایی، من این کار را انجام دادم. از این بابت بسیار خوشحال هستم.”

مونزا به همراه باشگاه لچه که همیشه بین این دو لیگ در رفت و آمد است و کرموننزه‌ی کمتر دیده شده که بازگشت به دسته اول را به آریدو برایدا، مهاجم سابق مونزا و مدیر ورزشی برلوسکونی و گالیانی در سال‌های درخشان میلان، مدیون است به سری A صعود کرد.

نکته جالب اینجاست که بخش رومانتیک در این داستان خاص برلوسکونی مربوط به مارتا فاشینا، سیاستمدار 32 ساله و زوج جدید او، نیست که روز یکشنبه هم در آرنا گاریبالدی حضور داشت. این داستان مربوط به عشق جاودانی است که این دو مرد به فوتبال دارند.

آنها پس از یک ربع قرن مدیریت بر میلان نمی‌توانند به این راحتی عادت فوتبال را کنار بگذارند.

در فاصله یک سال پس از فروش میلان در سال 2017، گالیانی برای صرف ناهار به همراه حلقه دوستان نزدیک و مدیران برلوسکونی از شرکت فینی‌وست به عمارت آرکور رفته بود که دوست قدیمی‌اش را به کناری کشید و به او اطلاع داد که کنسرسیومی از آمریکا مذاکرات جدی برای خرید مونزا را آغاز کرده است.

برلوسکونی بدون این که کلامی حرف بزند، گوش داد. همه نشستند و کمی غذا خوردند، سپس او از سر میز برخاست و این سوال را مطرح کرد که آیا این شرکت ریسک ورود دیگری به فوتبال را می‌پذیرد. پاسخ مثبت بود.

برلوسکونی گفت:” آدریانو، برو و انجامش بده.”

هیچ اعتبارسنجی‌ای انجام نشد. گالیانی صرفا مبلغی را مطرح کرد (2.9 میلیون یورو) و توافق انجام شد. این تقریبا چهار سال پیش بود که مونزا در دسته سوم حضور داشت.

برلوسکونی پیش از بازی روز یکشنبه در اطراف میدانِ معجزات پیزا قدمی زد.

بازگرداندن مونزا به سری B در سال 2020 و برای اولین بار پس از دو دهه هم شاید یک معجزه بود. رسیدن به قله‌های جدید در سری A هم شاید معجزه دیگری باشد. و جووانی استروپا، هافبک سابق میلان و مربی مونزا، که دوست دارد دسته دوم فوتبال ایتالیا را به جای سری B، سری A2 خطاب کند تا سطح رقابت در این لیگ را نشان دهد، از صعود این باشگاه به سطح اول فوتبال ایتالیا مطمئن بود.

برلوسکونی شاید این بار واتیکان را مثل سال 1992 که مبلغی گزاف برای انتقال جانلوییجی لنتینی از تورینو به میلان پرداخت و رکورد نقل و انتقالات دنیا را شکست، آزرده‌خاطر نکرده باشد اما بیش از 70 میلیون یورو در مونزا سرمایه‌گذاری کرد.

تنها کایل کراوس از پارما از نظر بودجه و دستمزدهای پرداختی توانایی رقابت با آنها در سری B را داشت و به نظر می‌رسید که مونزا باید در سری A حضور داشته باشد.

کوین پرینس بواتنگ و ماریو بالوتلی فصل گذشته در این تیم حضور داشتند. مونزا همچنین بهترین گلزنان لیگ‌های کرواسی (میرکو ماریچ) و لهستان (گیتکایئر) را به خدمت گرفت. بعضی از بهترین بازیکنان جوان ایتالیا (داویده بتلا، لورنزو پیرولا و داویده فراتسی) به صورت قرضی به این تیم ملحق شدند و دو بازیکن از تیم‌های ملی زیر 21 ساله‌های پرتغال (دنی موتا) و برزیل (کارلوس آگوستو) نیز به مونزا پیوستند.

فیلیپو آنتونلی، مدیر ورزشی این باشگاه، می‌گوید:” ما سعی کردیم بازیکنان آینده‌دار و باثباتی را به خدمت بگیریم. بازیکنان جوان جذابی که می‌توانند پیشرفت کنند و ذهنیت قهرمانی به دست آورند.”

در شهری که بیشتر از باشگاه فوتبالش به میزبانی از مسابقات گرند پری فرمول یک در ایتالیا معروف است، این حجم از سرمایه‌گذاری باعث شد که این تیم تازه صعود کرده شانس اول صعودهای متوالی باشد.

هرچند همه می‌خواستند مونزا را شکست دهند. دنی موتا می‌گوید:” فشار روی ما از دیگران بیشتر بود. ما محکوم به صعود به سری A بودیم.”

وقتی سیتادلای کم هزینه که در در رده ششم قرار گرفته بود، توانست مونزای رده سومی را در نیمه‌نهایی پلی‌آف سال گذشته شکست دهد، خوشحالی ناشی از این شکست در بین بعضی از باشگاه‌های سری B مشهود بود. بواتنگ به هرتابرلین برگشت که اولین باشگاه این بازیکن 35 ساله بود. بالوتلی از این تیم جدا شد تا به آدانا دمیراسپور ترکیه ملحق شود. این باشگاه ضرر 31.2 میلیون یوریی برای این سال را گزارش کرد.

صعود به سری A از آنچه پیش‌بینی می‌شد، سخت‌تر بود و به نظر می‌رسید که قرار است از این هم دشوارتر شود.

انتظار می‌رفت که پارمای تازه سقوط کرده یکی از سهمیه‌های صعود را به خود اختصاص دهد، خصوصا پس از این که جیجی بوفون افسانه‌ای را به انیو تاردینی برگرداند. هرچند در آخر، هزینه‌های بسیار صورت گرفته از سوی کراوس، تاجر آمریکایی، جواب نداد و پارما در رده دوازدهم بین 18 تیم قرار گرفت تا تیمی نباشد که مونزا نگرانی‌ای از بابتش احساس کند.

استروپا برای فصل جدید جانشین کریستین بروکی روی نیمکت شد. در واقع برلوسکونی و گالیانی این مرد 54 ساله با موهای پرپشت که پیش از این به صورت قرضی در دهه 1980 از میلان به مونزا آمده و برای این تیم بازی کرده بود را مربی‌ای می‌دیدند که پیش از این چنین تجربه‌ای داشته و کروتونه را چند سال قبل به سری A برده است. با این حال، دو پیروزی از هشت بازی ابتدایی نشانه خوبی نبود و نمایش نه چندان خوب مونزا در خارج از خانه در تمام طول فصل برای آنها دردسرساز شد… تا این که آنها بار دیگر پلی‌آف رسیدند.

خوشبختانه موتا پیشرفت کرده بود.

او- مانند میرالم پیانیچ- در لوکزامبورگ به دنیا آمده و به همراه نیکولو زانیولو در آکادمی ویرتوس انتلا رشد کرده و این شانس را داشت که در زمان حضور در تیم زیر 23 ساله‌های یووه با تیم اول این باشگاه هم تمرین کند.

موتا می‌گوید:” این شش ماه بسیار مهمی بود. من با بازیکنان درجه یکی مثل کریستیانو رونالدو، پائولو دیبالا و دیگر بازیکنان این تیم بودم. چیزهای بسیاری یاد گرفتم و این تجربه به من کمک کرد. مانند بسیاری دیگر از کودکان، رونالدو الگوی من در نوجوانی بود. او بیرون از زمین باورنکردنی است- در هر کاری که می‌کند، حرفه‌ای است. او بسیار کار می‌کند. برای من الهام‌بخش است. تمرین با آنها یک رویا بود. او من را می‌شناخت و این باعث افتخارم بود. او روز اول به من گفت تو پرتغالی هستی، من تو را می‌شناسم. ما کمی صحبت کردیم.

ژوائو کانسلو هم آن زمان در این تیم بود. او هرگز بازی من را ندیده بود اما گفت که حضورم در یووه بی‌دلیل نیست چون کیفیتش را دارم.”

باید دید که آیا موتا هم مسیر زندگی حرفه‌ای برونو فرناندز که نامش را در نووارا در دسته دوم ایتالیا بر سر زبان انداخت و سپس به اودینزه و سمپدوریا در سری A رفت، طی می‌کند یا خیر.

او به همراه رافائل لیائو، فرانسیسکو ترینکائو و پدرو نتو عضوی از تیم پرتغال بود که توانست در جام ملت‌های اروپای زیر 21 ساله‌ها در ژوئن گذشته نایب قهرمان شود و گل قیچی برگردان او برابر ایتالیا در یک چهارم نهایی این رقابت‌ها به عنوان بهترین گل این تورنمنت انتخاب شد.

هدف این بازیکن 24 ساله در ابتدای این فصل این بود که تعداد گل‌هایش را دو رقمی کند و با این که گیتکیائر، دیگر مهاجم این تیم، با پنج گل در چهار بازی در دیدارهای پلی‌آف خوش درخشید اما موتا با مجموع 17 گل و پاس گل سرنوشت‌سازترین بازیکن مونزا شد.

این مسیر به هیچ وجه آسان و بدون دردسر نبود.

وقتی مونزا در سال جدید به مشکل خورد، گالیانی با جذب لئوناردو مانکوسو، مهاجمی که با 20 گل در فصل 21-2020، امپولی را به قهرمانی سری B رساند، به همراه گاستون رامیرز، ملی‌پوش اروگوئه‌ای، به عنوان بازیکن آزاد، سعی در بهبود شرایط این تیم داشت. هیچکدام از این دو بازیکن تاثیر مورد انتظار را روی این تیم نداشتند و سوپر تیم سری B با توجه به شکست در دو بازی آخر خارج از خانه برابر فروزینونه (1-4) و سپس باخت دردناک برابر پروجا در آخرین روز فصل نتوانست صعودش به سری A را تسریع کرده و سهمیه مستقیم را به دست آورد.

کرونا فرره‌آ در کلیسای مونزا قرار دارد، تاجی که گفته می‌شود از یکی از میخ‌هایی که برای به صلیب کشیده شدن عیسی مسیح از آن استفاده شد، ساخته شده است. این تاج در 34 تاج‌گذاری استفاده شده و وقتی ناپلئون خودش را در سال 1805 شاه ایتالیا نامید، بر سر او نهاده شد. این تاج بسیار سنگین است و درست مثل رویای مونزا که با یک تساوی در رناتو کوری در آستانه کسب سهمیه صعود مستقیم به سری A قرار داشت، گل دقیقه 85 از گابریلیه فرارینی این تعادل را به هم زده و به نظر می‌رسید که هر دوی آنها در آستانه از دست رفتن هستند.

بازی دراماتیک روز یکشنبه بار دیگر این تاج را صاف کرد و مونزا حالا برنامه‌های بلندپروازانه‌ای برای کنار زدن میلان، قهرمان جدید ایتالیا، دارد.

گالیانی که مراسم قهرمانی باشگاه قدیمی‌اش در پیاتزا دوئومو حضور داشت با خنده می‌گوید:” پسرم از من خواسته که اینتر را شکست دهیم اما میلان را نه.” این که هر دو باشگاه او فصل را به بهترین شکل به پایان بردند باعث شد که این فصل خاصی برای او باشد. تماشای بازی آنها در سن سیرو در فصل آینده سری A هیجان و جذابیت دیگری دارد.

گالیانی در پاسخ به سوالی درباره برنامه‌های مونزا برای نقل و انتقالات تابستانی اظهار داشت:” من به کسی که هزینه بسیاری انجام می‌دهد، معروف هستم. باید ببینیم نظر رییس باشگاه چیست.”

استان لومباردی حالا خانه یک چهارم از باشگاه‌های حاضر در رقابت‌های فصل 23-2022 سری A است- دو تیم صعود کرده شامل کرموننزه و مونزا به همراه دو تیم از شهر میلان و آتالانتا- و برلوسکونی فکر می‌کند که تیمش باید بهترین باشد.

او گفت:” من به قهرمانی عادت دارم. واضح است که حالا که ما در سری A هستیم، باید فاتح اسکودتو شویم، به لیگ قهرمانان برویم و قهرمانی این رقابت‌ها را نیز به دست بیاوریم.”