انتشار نقشهای با وضوح بالا از شبکهی ارتباطی موجود در مغز مگس میوه، راه را برای کشف ارتباط بین ساختارهای فیزیکی مغز و رفتارهای خاص هموار کرد.
نقشهی مذکور که کانکتوم (connectome) نامیده میشود، تقریبا یکسوم از کل مغز مگس میوه را پوشش میدهد. تا به امروز، تنها نقشهی مغز یک موجود دیگر یعنی کرم حلقوی الگانس به این شیوه نقشهیابی شده است.
دیدگاه دانشمندان نسبتبه کانکتومیس متفاوت است. مدافعان آن استدلال میکنند که این رویکرد به یافتن ارتباط میان بخشهای فیزیکی مغز و رفتارهای خاص کمک میکند؛ چیزی که یکی از اهداف کلیدی علوم اعصاب است؛ اما منتقدین معتقدند که هنوز پیشرفت چندانی حاصل نشده و بهتر است بهجای صرف منابع در این مسیر پرزحمت، روی حوزههای دیگر علم سرمایهگذاری کرد. مارک هامفریز، دانشمند علوم اعصاب دانشگاه ناتینگهام گفت:
با اینکه قدرت الگوریتمی گوگل قابلتوجه است، برای بررسی کار نرمافزار نیاز به نظارت انسانی قابلتوجهی بود. این شرکت میگوید که صرف دو سال زمان بههمراه صدها هزار ساعت کار آزمایشگاهی نیاز بود تا دانشمندان جانلیا نقشهی سهبعدی را بازخوانی کرده و مسیر هرکدام از ۲۰ میلیون سیناپس شیمیایی را با استفاده از هدستهای واقعیت مجازی و نرمافزارهای ویرایش سهبعدی تایید کنند. حتی در این صورت هم، نقشهی حاصل تنها شامل بخشی از مغز مگس میوه میشود.
نقشه جدید که کانکتوم نام دارد، شامل حدود ۲۵ هزار نورون در مغز مگس میوه است که بخشی از آن در این تصویر نشان داده شده
درمجموع، مغز یک مگس میوه حاوی ۱۰۰ هزار نورون است، درحالیکه مغز انسان تقریبا ۸۶ میلیارد نورون دارد. این موضوع نشان میدهد که ما تا چه اندازه با تهیهی کانکتوم کامل مسیرهای عصبی گونهی خود فاصله داریم. جوشوا ووگلستین، مهندس پزشکی و همبنیانگذار پروژهی Open Connectome گفت که این کار برای دانشمندان مفید است و در دههی آینده، دادههای ارائهشده بهوسیلهی چنین پروژههایی درنهایت به بار مینشیند. وی گفت:
گوگل و تیم FlyEM دادههایی را که جمعآوری کردهاند، در دسترس عموم قرار دادهاند. این گروه همچنین مقالهای را آماده کردهاند که روش آنها را توضیح میدهد و قرار است در هفتههای آینده مقالات بیشتری از کار خود منتشر کنند.
دیدگاه تان را بنویسید