بیماری پارکینسون به عنوان یک بیماری پیشرونده شناخته می‌شود و طی آن سیگنال‌هایی که بین مغز و سیستم عصبی برقرار است، مختل می‌شوند که این امر باعث ایجاد برخی معلولیت ها خواهد شد که بسیاری از آن‌ها مربوط به فرآیند حرکتی است.
غالبا علائم پارکینسون در ابتدای ابتلا پنهان هستند، اما با پیشرفت بیماری کاملاً بروز پیدا می‌کنند. چهار علامت اولیه وجود دارد که نسبت به خطر ابتلای به پارکینسون هشدار می‌دهند و فرد نباید آن ها را نادیده بگیرد:
لرزش به عنوان علامت اصلی بیماری پارکینسون توصیف شده و شامل لرزش مداوم یا لرزش در دست‌ها، پا‌ها یا چانه می‌شود. لرزش ممکن است به تدریج شروع شود و گاهی به سختی نمایان شده و ممکن است فقط در یک دست باشد. علامت لرزش شایع‌ترین علامت ابتلا به بیماری پارکینسون بوده و ممکن است با گذشت زمان بدتر شود.
مشکل در راه رفتن
هنگام ابتلا به پارکینسون، الگوی راه رفتن فرد ممکن است تغییر کند؛ به گونه‌ای که ممکن است راه رفتن بیش از حد کند شود یا بیمار هنگام راه رفتن پاهایش را بکشد.
این علامت اغلب به عنوان "راه رفتن بی هدف یا کورکورانه" توصیف می‌شود. هنگام راه رفتن نیز ممکن است تکانه بازو کمتر باشد.
عدم تعادل
بیماری پارکینسون سلول‌های عصبی را در اعماق مغز هدف قرار می‌دهد. اعصاب موجود در گانگلیون پایه تعادل و انعطاف پذیری را کنترل می‌کنند، بنابراین هرگونه آسیب به این اعصاب می‌تواند تعادل فرد را مختل کند.
یک پزشک عمومی برای ارزیابی تعادل فرد و تعیین اینکه آیا علائم بیماری پارکینسون هستند یا نه، آزمایشی را انجام می‌دهد که به عنوان تست کشش شناخته می‌شود.
اختلال در زبان اشاره
حالات صورت شامل حرکات ظریف و پیچیده عضلانی است. اگر حالت‌های صورت فرد افسرده‌تر یا دیوانه‌تر به نظر برسد، این می‌تواند نشانه‌ای از بیماری پارکینسون باشد.
عضلات صورت آهسته‌تر یا سفت‌تر از حد معمول حرکت می‌کنند و همچنین ممکن است پلک زدن چشم با سرعت کمتری در بیماران اتفاق بیفتد. اگر فکر می‌کنید به بیماری پارکینسون مبتلا هستید، باید با پزشک عمومی خود صحبت کنید.
گفتنی است که تشخیص این بیماری همیشه آسان نیست؛ بنابراین برای تشخیص دقیق و در نظر گرفتن بهترین گزینه‌های درمانی، مراجعه به متخصص پارکینسون مهم است.
دیدگاه تان را بنویسید