محققان دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن به مطالعه این موضوع پرداختند که چگونه برخی پروتئین‌های متصل به RNA، پروتئین‌هایی که در فرآیندهای مختلف سلولی مانند عملکرد و انتقال نقش دارند، ساختارهای RNA را تنظیم می‌کنند که به سنتز پروتئین‌های دخیل در سرطان کبد و سایر بیماری‌های دستگاه گوارش کمک می‌کند.
آنها تنظیم ژنتیکی متابولیسم در روده و کبد را با توجه ویژه بر چاقی و کبد چرب بررسی کردند و بر نحوه عملکرد پروتئین متصل کننده RNA موسوم به فاکتور مکمل Apobec۱ (A۱CF) در کبد متمرکز شدند.
محققان دریافتند موش‌های دارای مقادیر زیاد پروتئین، حتی هنگام داشتن رژیم غذایی کم چرب، دچار بیماری کبد چرب شده و با افزایش سن، اکثراً مبتلا به سرطان کبد شدند.
محققان پس از مشاهده اینکه موش‌های دارای مقدار اضافی پروتئین به بیماری کبد چرب و سرطان کبد مبتلا شدند، نمونه‌های بافتی بیماران مبتلا به سرطان کبد را مورد بررسی قرار دادند و دریافتند که این نمونه‌های بافتی حاوی سطح بالایی از پروتئین نیز هستند.
«نیکلاس دیویدسون» پژوهشگر ارشد تیم تحقیق، در این باره می‌گوید: ما دریافتیم که با افزایش سن این موش‌های تراریخته، آنها به طور خود به خود و بدون در نظر گرفتن رژیم غذایی، دچار کبد چرب می‌شوند، اگرچه وضعیت موش‌هایی که رژیم غذایی پرچرب با فروکتوز بالا داشتند وخیم‌تر بود.
وی در ادامه می‌افزاید: «با بزرگ‌تر شدن حیوانات، موش‌ها دچار زخم و فیبروز کبدی و در نهایت اکثراً مبتلا به سرطان کبد شدند. هنگامی که ما بافت سرطان کبد از انسان مبتلا به بیماری کبد چرب را بررسی کردیم، به وجود مقادیر بیشتری از همان پروتئین اتصال دهنده RNA پی بردیم.»
یافته‌ها حاکی از آن است که این پروتئین علاوه بر نقش در تنظیم چربی‌ها، در ابتلاء به سرطان کبد نیز نقش دارد.
به گفته محققان، بالغ بر یک میلیارد نفر در سراسر جهان مبتلا به بیماری کبدچرب غیرالکلی هستند.
دیدگاه تان را بنویسید