سه نکته درباره فرآیند انتصابات در دولت چهاردهم

هر چند در تب و تاب غوغای پر التهاب و شرایط پر تنش منطقه‌ای، اذهان عمومی بیش از هر زمان دیگری به تحولات در عرصه سیاست خارجی و منطقه‌ای معطوف شده و فعل و انفعالات حوزه سیاست داخلی به محاق رفته است اما نکته مهم و شایسته تامل آنست که دولت چهاردهم در ماجرای انتصابات و ساختار سازی شاکله خود دچار ایرادات و اشتباهات عدیده و عمده‌ای است که دیر یا زود با تبعات إن دست به گریبان خواهد شد.

در اینجا سه نکته را مورد توجه قرار داده ام:

اول-‌وقتی در اسرع وقت و اتوبوسی مدیران را کیلویی و باسمه‌ای بر مصادر امور می چپانند، قاعده عقلی آنست که برای اصلاح وضعیت و ساختار، اتوبوسی هم تسویه شده و از مصادر امور برکنار شوند

فقط شرط لازم آنست که بر اساس شایسته سالاری و تخصص نگری باید مدیران تازه جایگزین شوند.

دولت چهاردهم نه سرعت قابل قبول نه دقت لازم را در تغییر مدیران و انتصابات خود داشته است!

دوم-‌بزرگترین اشتباه ‎#مسعود_پزشکیان در طول دوران زمامداری خود در منصب ریاست جمهوری تا امروز آنست که بسیاری از نزدیکان و معتمدان و معتقدان به گفتمان خودش را بر مصادر امور و گلوگاه های حساس و تعیین کننده نگذاشت.

البته این فرآیند در چارچوب واگذاری امور انتصابات به دیگران و علی الظاهر منطبق بر خوانشی معوج از وقاق گرایی رقم خورد.

بدون هیچ شک و شبهه‌ای دولت وفاق در بزنگاه های پیش رو به شدت از این ناحیه ضربه خواهد خورد. چرا که مجاهدان شنبه و مدیرانی که خود را همسو و هم راستا با گفتمان پزشکیان نمی دانند، و تعلق معناداری با دولت حس نمی کنند، در نهایت دلسوز دولت و پیگیر موفقیت آن نیستند و منافع خود را در اولویت می دانند

✳️سوم.‌یک پندار معوج و گزاره معیوبی هم مد شده و رواج یافته که مطالبه گری فعالان و کنشگران انتخاباتی-ستادی  همسو با پیروز انتخابات را با بچسب سهم خواهی تقبیح و تکفیر کنند و آنان را منکوب و مقهور کنند، حال انکه:

-در نظام های دموکراتیک احزاب این کارکرد را خود به خود دارند و این یک روند و رویه روتین و اصلی پذیرفته شده است

-کنش سیاسی همیشه و همه جا برای نیل به قدرت انجام شده و هدفی جز آن معنا و مفهومی ندارد.

-برای تقرب به درگاه الهی مسجد و دیر و کلیسا و کنیسه هست و برای این امر خطیر نیازی به حضور در ستاد انتخاباتی و تلاش قربت الی الله نیست!