«ناصدا»: سکوتی که فریاد می‌زند

نمایش «ناصدا» به کارگردانی مهدی برومند، نویسندگی عباس جمالی و تهیه‌کنندگی سارا بهرامی، اثری روان‌شناختی است که در مجموعه تئاتر لبخند به صحنه رفته و داستان زندگی زوجی را روایت می‌کند که درگیر مسائل مالی و چالش‌های ناشی از گذشته‌ای پر رمز و راز هستند. نمایش از صداهای آشنا شروع می‌شود و به تدریج مخاطب را با زندگی پیچیده زوج اصلی و چالش‌های آنان آشنا می‌سازد. طراحی مینیمالیستی صحنه، نورپردازی دقیق و استفاده هوشمندانه از سکوت، به تقویت حس تعلیق و ایجاد فضای روان‌شناختی کمک شایانی کرده است.

برومند با تاکید بر بیان غیرکلامی و فیزیکال تئاتر، از حرکات بدن و سکوت‌های طولانی برای ارتباط با مخاطب استفاده می‌کند.  نورپردازی و طراحی صحنه با بهره‌گیری از فضای ساده و بی‌پیرایه، تمرکز مخاطب را بر جنبه‌های روانی و احساسی شخصیت‌ها تقویت می‌کند. استفاده از سکوت‌های معنادار نیز باعث می‌شود که مخاطب به عمق اندیشه و احساسات شخصیت‌ها پی ببرد و تجربه‌ای فراتر از تماشای یک نمایش مرسوم را حس کند.

نمایشنامه‌ی «ناصدا» با محوریت مفهوم «نوعی دیگر شنیدن»، مخاطب را به چالش می‌کشد تا از فرم‌های معمولی درک و ارتباط فراتر رود.

عنصر اصلی در این اثر، استفاده از صدا به عنوان ابزاری برای روایت و ایجاد فضای احساسی است. «ناصدا» به مسئله‌ی سکوت و سخن نگفتن در زندگی زناشویی پرداخته و نشان می‌دهد که چگونه امتناع مرد از بیان مشکلات، به افزایش تنش‌ها دامن می‌زند. این موضوع به عنوان یکی از پیام‌های کلیدی نمایش مطرح می‌شود که صحبت و گفتگو، می‌تواند مشکلات را حل کند و به بهبود روابط کمک کند.

«ناصدا» در عین سادگی، توانسته فضایی عمیق و معنادار خلق کند که در آن، سکوت و حرکات بازیگران به همان اندازه دیالوگ‌های نداشته‌ی آن‌ها تاثیرگذار است. این نمایش تا ۱۰ آذر در مجموعه تئاتر لبخند ادامه دارد و با توجه به استقبال و نقدهای مثبت، به یکی از آثار برجسته فصل تئاتر تبدیل شده است.