فرهنگستان هنر در بن‌بستِ فکریِ جبهه پایداری

خیلی از زمانی که رئیس اسبق فرهنگستان هنر هر روز با ظرف غذایی کوچک که از خانه می‌آورد و از صبح تا شب بی‌وقفه در حال انجام وظایف محوله و اساسنامه‌ای فرهنگستان هنر بود، نمی‌گذرد. دیدار و تعامل با اعضای پیوسته، هنرمندان و پژوهشگران، اساتید دانشگاه‌ها و مدیران مؤسسات و گالری‌ها و نهادهای تأثیرگذار هنر کشور، رصد برنامه‌ها و اتفاقات هنری کشور، تبادل نظر با شورای هنر، مجلس و نهادهای بالادستی مرتبط و... از جمله این وظایف بود که ذیل راهبرد ۴ ساله هدایت فرهنگستان هنر نیمه‌کاره ماند.

در بهار ۱۴۰۲ با تغییرات مدیریتی، روندی جدید در فرهنگستان هنر آغاز شد و رئیس وقت فرهنگستان با تصمیماتی که از سوی مسئولان گرفته شد، برکنار شد. در این میان، یک مدرس حوزه سینما به ریاست فرهنگستان هنر منصوب شد.

بهمن نامورمطلق در مراسم تودیعش که با ابراز احساسات مکرر و قدردانی همکاران روبرو بود، گفت: «تنها آمدم و تنها می‌روم و بیشتر به تغییر عملکرد تأکید داشتم نه به تغییر افراد. با بودجه اندک فرهنگستان هنر، که کمتر از حقوق بچه‌های اینجا بود، صمیمانه کار کردیم. گزارش عملکرد برای بررسی و نقد در سایت قرار گرفته است.» وی در پایان تنها خواسته‌اش را رسیدگی به وضعیت معیشتی کارمندان اعلام کرد، وعده‌ای که محقق نشد‌.

در مدیریت جدید، دیدارهای رو در رو با رئیس فرهنگستان کاهش یافت و درخواست‌ها به مشاور ریاست ارجاع شدند. کارمندان از تعاملات نارضایتی‌هایی را ابراز کردند. حتی نامه‌ای که برای حل مشکلات معیشتی با بیش از ۱۰۰ امضا تهیه شد، پاسخ مناسبی دریافت نکرد.

انتخاب 11 عضو جدید پیوسته برخلاف اساسنامه‌ فرهنگستان هنر و بدون رعایت روال قانون از طیفی که بعضاّ با دغدغه‌های فرهنگی هنری ملی کشور آشنایی ندارند، کارنامه غیرقابل دفاع فرهنگستان هنر دریکسال اخیر، به کارگرفتن نیروهای جدیدِ غیرِ متخصص و مبتدی در بدنه اداری فرهنگستان هنر و البته گروههای تخصصی، تفاوت و تبعیض بین خود و دیگری در پرداخت‌ها و پاداش ها، تنها گویای ِ بخشی از آثار این انتخاب اشتباه و زیانبار است که قطعا با بررسی نهادهای ناظر و تصمیم گیرنده قابل پیگیری و ابطال است.

انتشار یک آلبوم خوشنویسی که به تازگی توسط یک انتشارات وابسته به فرهنگستان هنر خارج از روندِ پژوهشی انتشار کتاب منتشر شده است، تنها یکی از نمونه قراردادهایی است که به نظر کارشناسان نشانی از زیبایی شناسی  و نوآوری معاصر در این اثر وجود ندارد. چه بسا اگر انتشار آلبوم خوشنویسی مدنظر است قطعا آثار استادان طراز اول کشور نظیر استاد امیرخانی و استاد احصایی بر هنرمندانی که در انتخاب و انتشار آثارشان هیچ توجیه علمی و هنری وجود ندارد ، الویت جدی وجود دارد.

امید است دولت جدید در راستای حمایت از گنجینه غنی فرهنگ و هنر ایران زمین، با درایت، گرد و غبار سیاست‌زدگی را از مجموعه تحت نظر خود بزداید و فرهنگستان هنر را به جایگاه تاثیرگذار و شایسته خود برگرداند.