دانشمندان
اختراع جدید دانشمندان؛ مسدودکننده مزه! | دیگر نگران خوردن قرص‌های تلخ و بدمزه نباشید
بسیاری از مردم، به ویژه کودکان و افراد مسن، با خوردن قرص مشکل دارند؛ داروهای مایع نیز اغلب طعم بسیار تلخی دارند که دست رد به سینه آنها زده می‌شود؛ به طور خلاصه، تلخی شدید دلیل اصلی پرهیز افراد، به ویژه کودکان از مصرف داروهای خود و به خطر انداختن سلامتی و گاهی اوقات جان خود است.
بسیاری از مردم، به ویژه کودکان و افراد مسن، با خوردن قرص مشکل دارند؛ داروهای مایع نیز اغلب طعم بسیار تلخی دارند که دست رد به سینه آنها زده می‌شود؛ به طور خلاصه، تلخی شدید دلیل اصلی پرهیز افراد، به ویژه کودکان از مصرف داروهای خود و به خطر انداختن سلامتی و گاهی اوقات جان خود است.
تیمی از دانشمندان در مرکز حواس شیمیایی مونل اولین مسدودکننده مزه موقت و موثر در انسان را کشف کردند. تحقیقات آنها در مجله British Journal of Pharmacology منتشر شده است.
نویسنده اول، لیندا جی فلامر، دکترا، همکار ارشد تحقیقاتی مونل و مدیر بخش، می‌گوید: «مسدودکننده مزه‌ای که آزمایش کردیم برای هر ترکیب تلخی کار می‌کرد.»
تاکنون، تلاش‌ها برای جلوگیری از تلخی غذاها و داروها بر روی یافتن مسدودکننده‌های گیرنده‌های طعم تلخ روی زبان متمرکز بوده است. از آنجایی که داروهای مختلف مجموعه‌های متفاوتی از گیرنده‌های طعم تلخ را فعال می‌کنند، هدف قرار دادن گیرنده‌های خاص ممکن است تنها تلخی را برای برخی ترکیبات تلخ، اما نه همه، سرکوب کند.
کارول کریستنسن، دکترا، عضو هیئت علمی فارغ التحصیلان مونل، یکی از نویسندگان این مقاله گفت: «نیاز آشکاری برای ایجاد مسدودکننده‌های تلخ وجود دارد که قادر به سرکوب تلخی بسیاری از داروها باشند. اگرچه انسان ۲۵ گیرنده تلخی متفاوت دارد، اما تحقیقات در حال انجام ما نشان می‌دهد که تنها تعداد انگشت‌شماری از گیرنده‌های تلخی ممکن است مسئول بیشتر تلخی داروها باشند.»
سلول‌های چشایی در دهان که خانواده گیرنده‌های چشایی TAS۲R هستند، با ترکیبات شیرین و تلخ تحریک می‌شوند و با آزاد کردن آدنوزین‌تری‌فسفات (ATP)، منبع اصلی انرژی سلول، سیگنال‌ها را به رشته‌های عصبی منتقل می‌کنند. به نوبه خود، ATP گیرنده‌ای به نام P۲X۲/P۲X۳ را روی سلول‌های عصبی گیرنده فعال می‌کند. این اعصاب اطلاعاتی در مورد طعم غذاها و داروها به مغز می‌فرستند.
این تیم از یک مهارکننده گیرنده‌های P۲X۲/P۲X۳ به نام AF-۳۵۳ برای جلوگیری از انتقال عصب مزه و کاهش سیگنال تلخی ناشی از داروها و سایر ترکیبات طعم استفاده کردند. چندین مسدودکننده گیرنده‌های P۲X۲/P۲X۳ شناسایی شده‌اند که برخی از آنها در آزمایش‌های بالینی برای درمان سرفه مزمن مورد استفاده قرار گرفتند. با این حال، یک عارضه جانبی در این کارآزمایی‌ها، اختلال چشایی بود.
یکی از یافته‌های کلیدی این مطالعه این است که شستشوی دهان با AF-۳۵۳ به طور قابل توجهی تلخی دو داروی مهم را که بیماری‌های مزمن رایج را درمان می‌کنند کاهش می‌دهد؛ Praziquantel برای انگل‌ها و Tenofovir Alafenamide (TAF) برای هپاتیت B و HIV.
دکتر پیهوا جیانگ، عضو هیئت علمی مونل، گفت:«AF-۳۵۳ اولین مسدودکننده طعم تلخ جهانی است که شناسایی شده است.» علاوه بر طعم تلخ، بر مزه‌های شور، شیرین و ترش نیز تأثیر می‌گذارد. با این حال، AF-۳۵۳ فقط طعم را مسدود می‌کند. سایر احساسات دهان مانند سوزن سوزن شدن ناشی از کربناته شدن تحت تأثیر قرار نگرفتند.
این تیم آزمایش‌های چشایی حسی انسان و آزمایش‌های رفتاری موش را برای تعیین وسعت، قدرت و مدت اثرات مسدودکننده انجام دادند. نتایج مطالعات انسان و جوندگان از نظر وسعت و مدت زمان عمل AF-۳۵۳ مشابه بود.
استفاده موضعی از AF-۳۵۳ به طور مستقیم در دهان ممکن است مصرف بسیاری از داروهای مهم را آسان کند، به ویژه داروهایی که برای کودکان در کشورهای در حال توسعه نجات‌بخش هستند. فلامر می‌گوید: «در افراد، ۶۰ تا ۹۰ دقیقه طول می‌کشد تا اثر مسدودکننده از بین برود.»
جیانگ گفت: «ما اکنون به دنبال مسدودکننده‌های طعمی هستیم که سریع‌تر عمل کنند و اجازه دهند وضعیت دهان زودتر به حالت عادی بازگردد.»