هر روز در این بخش از وبسایت ۵۵ آنلاین، به حضرت حافظ تفألی بزنید و تفسیر دقیق فال حافظ خودتان را بخوانید.

فروردین:

من مرغ دلم که بر آشیانه نشست

در پرتو صفات بی‌نشانه تو

تفسیر: در این شعر حافظ عشق خود را به خداوند بیان می‌کند. او می‌گوید قلبش مثل یک پرنده روی آشیانهٔ عشق به سر می‌برد و در پرتوی صفات نامعلوم و نامنظور خداوند، همیشه در حال رقصیدن و خوش بودن است.

اردیبهشت:

خوشا به حال آن کس که در دیدهٔ توست

جان و دلش همیشه با دیدار توست

تفسیر: حافظ در این شعر به عشق و علاقهٔ خود به خداوند اشاره می کند و می گوید کسی که به دیدار خداوند ناظر است، بهترین و بیشترین خوشبختی و شادمانی را تجربه می کند و جان و دلش همواره با این دیدار پر است.

خرداد:

تو مصیبت و من دردمندی

یکی است الحمد از دوستی تو

تفسیر: حافظ در این شعر به دوستی و عشق خود به خداوند اشاره می‌کند. او می‌گوید که برایش، آزمایشات و مصیبت‌هایی که به وی رسیده، هیچ گونه اهمیتی ندارد؛ زیرا او به دوستی خداوند ایمان دارد که همیشه با اوست و در کنارش است.

تیر:

فال تاروت روزانه | فال تاروت شنبه ۲ اردیبهشت ماه 1402

روی تو که بر زمین زیباست

در خور آنست که بر سر کوی تو باشد

تفسیر: در این شعر، حافظ به زیبایی و جذابیت خداوند اشاره می‌کند و می‌گوید که هر کسی که به دنبال زیبایی و آرامش دنیوی است، باید به سمت خداوند بروند، چون زیبایی و آرامش در کنار اوست.

مرداد:

چشم تو بهار نیست، طبع تو خزان

بازآی و بر گل نظر کن که نسیم برانگیزد

تفسیر: حافظ در این شعر به روحیهٔ دلخوری و ناامیدی خود اشاره می‌کند. او می‌گوید که چشمان خداوند، بهار نیست ولی همیشه نگاه کردن به زیبایی‌های پیرامون، مانند گل‌ها و فصول مختلف سال، می‌تواند قلب را شاد و روح را شاد

کند. او به خود یادآوری می‌کند که در هر شرایطی، باید به دنبال زیبایی و شادی در زندگی باشیم و همیشه سعی کنیم که قلبمان پر از عشق و نشاط باشد.

شهریور:

به جای شراب و شحنه، دمی غمگینی بود

که درآمیخته بودیم ساغر عشق و می

تفسیر: حافظ در این شعر به ترک شهوات جسمانی و پیروی از دل و عشق اشاره می‌کند. او می‌گوید که در جای شراب و شحنه، باید با غم و دردی که در قلب ماست، ساغر عشق و می را آمیخته و در اینجاست که می‌توانیم از لذت‌های روحی استفاده کنیم.

مهر:

هر که با خدمتگار این درگاه بود

شد چون غمگسار تو یا محرم دل خود

تفسیر: حافظ در این شعر به اهمیت خدمت به خداوند اشاره می‌کند. او می‌گوید کسانی که به خدمت خداوند درگاه اشتغال دارند، همواره با روح و قلب نزدیک به خداوند هستند و هرگز در تاریکی و غم، تنها نخواهند بود.

آبان:

گفتی که به دنیا نام و ننگ من است

صد هزار جان فدای تو، که نام تو نام من است

تفسیر: حافظ در این شعر به دفاع از عشق خود به خداوند پرداخته است. او می‌گوید که گفتار بعضی از مردم دربارهٔ عشق و ایمانشان به خداوند نادرست است. به همین دلیل، او به خداوند قسم می‌خورد و می‌گوید که صد هزار جان، نام تو نام من است.

آذر:

من خستهٔ ره عشق توام

طاقت نیافتم که باز آیم به خانه تو

تفسیر: در این شعر، حافظ به عشق و علاقهٔ خود به خداوند اشاره می‌کند و می‌گوید که در راه عشق به خداوند، خسته شده است و نمی‌تواند دوباره به سوی خانه‌اش باز گردد.

دی:

آن بندهٔ پروردگار که در دو عالم شهادت داد

در دیده‌ی خلق همچنان زنده است

تفسیر: حافظ در این شعر به شخصیت‌های مقدس و الهی اشاره می‌کند که در راه خداوند، شهادت داده‌اند. او می‌گوید که این اشخاص همواره در دیدار خلق زنده هست

بله، حالا به شعرهای حافظ در بهمن و اسفند می‌پردازیم:

بهمن:

کسی که دلش برافروخته به توست

از تیرگی این سون و آن سوست

تفسیر: حافظ در این شعر به عشق و علاقهٔ فراوان خود به خداوند اشاره می‌کند. او می‌گوید کسی که قلبش پر از عشق به خداوند است، در هر شرایطی نور راهنمایی خداوند را پیدا خواهد کرد و از تاریکی و گمراهی خارج خواهد شد.

اسفند:

در خوابم خیال آمد که رفتی

چون بیدار شدم دیدم که هنوز هم بر من نظر داری

تفسیر: در این شعر حافظ به عشق و تعلق خود به خداوند اشاره می‌کند. او می‌گوید که در خوابش خیال آمد که خداوند از او دور شده‌است، اما در هنگام بیدار شدن متوجه شد که خداوند همچنان بر او نظر دارد و در همهٔ لحظات جانش را حفظ می‌کند.