مجری برنامه تلویزیونی «زندگی پس از زندگی»: اصرار کردند کلمه مرگ در عنوان باشد، زیر بار نرفتم

عباس موزون، تهیه‌کننده و مجری برنامه «زندگی پس از زندگی» می‌گوید خیلی اصرار شد که کلمه‌ای از مرگ در عنوان این برنامه باشد؛ مثلا «زندگی پس از مرگ» یا «مرگ‌های معمولی»، «مرگ موقت» یا همان «تجربه نزدیک به مرگ» و او اصرار شدید کرد که به‌هیچ‌وجه نمی‌خواهد اسمی از مرگ در عنوان این برنامه باشد.

ماه رمضان سال ۱۳۹۹، شبکه چهار سیما برنامه‌ای را پخش کرد که شاید در ابتدا پیش‌بینی نمی‌شد با اقبال عمومی همراه شود. مخاطبان این برنامه هر روز قبل از افطار تجربه‌های مرگ موقت را در برنامه‌ای با عنوان «زندگی پس از زندگی» می‌دیدند و سپس عباس موزون، تهیه‌کننده و مجری این برنامه تصمیم گرفت ساخت سری‌های بعدی آن را هم ادامه دهد و امسال در ماه رمضان فصل سوم این برنامه در حال پخش است.

عباس موزون، تهیه‌کننده و مجری برنامه «زندگی پس از زندگی» درمورد شروع برنامه و هدف از ساخت آن می‌گوید: «سابقه شکل‌گیری برنامه به حدود ۲۴ یا ۲۵ سال پیش برمی‌گردد که آن‌موقع من با اصل این تجربه‌ها و این پدیده آشنا شدم. آن‌موقع اینترنت یا نبود یا خیلی ضعیف بود، بنابراین بیشتر از منابع کتابخانه‌ای استفاده می‌کردم. خیلی درمورد تجربه‌ها کتاب ترجمه نشده بود تا اینکه بعدها اینترنت پدیدار شد و منابع دست‌اول و تجربه‌ها را از اینترنت استفاده می‌کردم و این به‌عنوان یک تحقیق و علاقه شخصی خودم بود. سال‌ها و همیشه به این فکر بودم که ما اگر یک مجموعه تلویزیونی با این موضوع در کشور داشته باشیم، خیلی خوب است. تا اینکه سال ۹۵ زمینه‌ای فراهم شد و کانالی با نام «زندگی پس از زندگی» که آن‌موقع هم این اسم را داشت، تاسیس کردم و در این کانال من با آقای زمانی‌قلعه، یکی از تجربه‌گران که در فصل اول برنامه هم بودند، آشنا شدم و تلاش کردم ایشان را راضی کنم که به‌عنوان اولین نفر درباره تجربه‌شان گفت‌وگو کنم. ایشان راضی نمی‌شدند و دلایل مختلفی داشتند مثل قضاوت شدن، برداشت اشتباه از مطالب یا احتمال ناقص بیان شدن موضوعات. به اشکال مختلفی هرکدام از دغدغه‌ها را خدمت‌شان عرض کردم که با چه راهکاری و به چه شکلی می‌شود اینها را پوشش داد. من برای نوشتن کتاب درباره این تجربه‌ها هم اقدام کردم.»

موزون درمورد این موضوع که چرا زندگی و گفتن از آن برایش مهم بوده است هم می‌گوید: «خیلی اصرار شد که کلمه‌ای از مرگ در عنوان این برنامه باشد. مثلا «زندگی پس از مرگ» یا «مرگ‌های معمولی»، «مرگ موقت» یا همان «تجربه نزدیک به مرگ» و من اصرار شدید کردم که به‌هیچ‌وجه نمی‌خواهم اسمی از مرگ در عنوان این برنامه باشد. سال گذشته و بعد از ساخت کامل فصل اول «زندگی پس از زندگی» یکی از دوستان در شبکه ۴ مطلع شد و تماس گرفت که نزدیک ماه رمضان است و برنامه‌ای با حال‌وهوای ماه رمضان می‌خواهیم. الان داری چه کار می‌کنی؟ من هم گفتم که چه می‌کنم و تاکنون تصویر حدود ۳۰ نفر تجربه‌گرا را گرفته‌ام و در مرحله آخر هستیم. گفت چه جالب ما هم برای ماه رمضان دنبال یک کاری هستیم. صحبت شد و توافق شبکه را گرفتیم و درواقع کار پذیرفته شد. عرض کردم دوستان خیلی اصرار داشتند که کلمه مرگ در عنوان این برنامه باشد اما من به دلایل مختلف مخالفت کردم. مهم‌ترین علتش هم این بود که اساسا هدف من این است که بگویم خود انسان اصلا مردنی است اما بله بخشی از وجود موقت او از او جداشدنی است ولی این جدا شدن ربطی به مردن ندارد. انسان فناپذیر نیست. علت دوم اینکه شما تا زمانی که نگاه میرنده و میرا به عاقبت خودتان داشته باشید و فکر کنید که من نیست می‌شوم و از بین می‌روم، باعث می‌شود که سبک زندگی‌تان در اینجا به‌شدت مخدوش و خطرناک بشود و زندگی‌تان برای خودتان و دیگران خطرساز بشود. کسی که معتقد است من پایان‌پذیرم، این فرد متوجه است که در آخرین نفسی که از دست می‌رود دیگر همه آنچه می‌تواند داشته باشد، از دست داده و فرصت برای لذت‌ها، فرصت برای دریافت‌ها و فرصت برای هر چیزی را از دست می‌دهد. پس حیات فعلی خود را فرصت کوتاهی می‌داند برای اینکه لذت حداکثری ببرد.»