مهدی بذرافکن
روان‌‍‌شناسی ارسال‌کنندگان پیام‌‍‌های تبریک نوروزی!
همین ابتدا عرض کنم که به مناسبت آغاز قرن جدید و سال نو این مطلب را با دید طنز و سرگرمی، البته همراه با چاشنی واقعیت بخوانید! در این مطلب شِبه فان، به بهانه سال نو و پیام های تبریک جورواجور که مثل نُقل و نبات بر سرمان آوار شد و همچنان هم ته مانده هایش ادامه دارد به روانش شناسی ارسال کنندگان و همچنین دریافت کنندگان این پیام های تبریک می پردازم.
همین ابتدا عرض کنم که به مناسبت آغاز قرن جدید و سال نو این مطلب را با دید طنز و سرگرمی، البته همراه با چاشنی واقعیت بخوانید! در این مطلب شِبه فان، به بهانه سال نو و پیام های تبریک جورواجور که مثل نُقل و نبات بر سرمان آوار شد و همچنان هم ته مانده هایش ادامه دارد به روانش شناسی ارسال کنندگان و همچنین دریافت کنندگان این پیام های تبریک می پردازم.
فورواردی های نوع اول!
همین اول مطلب سراغ این دسته از ارسال کنندگان پیام های نوروزی رفتم چون تعدادشان نسبت به سایرین بسیار زیاد است.
این دسته از افراد معمولا توان نوشتن پیام های تبریک را ندارند.از طرفی خیلی حال جستجو در اینترنت را هم ندارند تا بلکه از میان هزاران پیام تبریک، یکی چند تا را برگزینند و برای ملت ارسال کنند.
این ها اولین پیام تبریک دریافتی را به سرعت برای دیگران فوروارد می کنند حتی در برخی موارد مشاهده شده اسم و امضای ارسال کننده را هم نمی بینند که ویرایش کنند!
فورواردی های نوع دوم!
فورواردی های نوع دوم کسانی هستند که از دسته اول زرنگ ترند. آنها خودشان پیام مناسبی را پیدا می کنند؛ یا می نویسند یا طراحی می کنند، امضا می کنند و برای اشخاص مورد نظرشان فوروارد می کنند.
خب، قطعا وضعیت این افراد از فورواردی های نوع اول بهتر است. آنها برای ارسال شونده احترام بیشتری قائلند و حداقل یک پیام بدون امضای دیگران و با امضای خودشان برای دوستان و آشنایان می فرستند.
فورواردی های نوع سوم با یک تفاوت
این افراد دقیقا شبیه فورواردی های نوع دوم هستند تنها با این تفاوت مهم که پیام تبریکشان را فوروارد نمی کنند. وقت بیشتری می گذارند و تک به تک به ارسال پیام هایشان می پردازند که قطعا این کار و فورواردی نبودن پیام ها حس بهتری در گیرندگان پیام ایجاد می کند؛ یک حس توام با احترام بیشتر.
غیر فورواردی ها
این ها بر خلاف سایرین که ذکرشان رفت نه اهل فوروارد بدون ضابطه و نه اهل فوروارد با ضابطه اند!
آنها وقت می گذارند. خودشان پیام تبریک می نویسند یا این که با استفاده از چند پیام مختلف یک محصول بازار مشترک آماده می کنند. تا اینجا شبیه نوع سومی ها هستند اما تفاوت مهمشان این است که بیشتر وقت می گذارند و بالای هر پیام اسم فرد مورد نظر را می نویسند؛ این کار قند در دل گیرندگان پیام ها آب می کند و یک حسِ احترام خیلی بیشتر بهشان دست می دهد!
دریافت کنندگان:
اغلب دریافت کنندگان در حقیقت همان ارسال کنندگان هستند پس نیاز به توضیح خاصی ندارند!
فقط یک دسته خاص هستند که در پاسخ پیام تبریکی که ما با شور و اشتیاق ارسال می کنیم، استیکری می فرستند با این مضمون: (زنده باشید/ممنون/سپاس) نه تبریک متقابلی نه چیزی، انگار همین استیکر هم محبت کرده و منت بر سرمان گذاشته و خدمتمان ارسال کرده اند!
پرتکرارترین و فورواردی ترین پیام!
این پیام که در ادامه می خوانید امسال یکی از تکراری ترین و پرفورواردترین پیام تبریک نوروزی لقب گرفت:
«اولین سر مشق زندگیم فراموش نکردن انسان‌هایی است که نمک پرورده شان هستم و درگیر مهرشان ،شاید غفلت کنم دیر یادشان کنم ولی هرگز فراموششان نخواهم کرد.نامتان در اندیشه و مهرتان در قلب ماست.نوروز بر شما مبارک.»
نکته:
این مطلب را جدی نگیرید؛عیدانه بود. عیدتان مبارک.