نقش بسیار مهم لبخندِ اجباری برای سلامتی روانی

وقتی شما به زور عملِ لبخندزدن را انجام می‌دهید، منطقه آمیگدال که مرکز احساسی مغز است تحریک می‌شود و انتقال‌دهنده‌های عصبی را برای تشویق وضعیت احساسی مثبت آزاد می‌کند. این کار برای سلامتی روانی افراد نقش بسیار مهمی دارد.

درت لبخند را نباید کم‌اهمیت شمرد و اکنون دانشمندان کشف کرده‌اند حتی خنده تصنعی نیز می‌تواند افراد را خوشحال‌تر کند.

فرادید نوشت: «کارشناسان دریافتند که عمل خندیدن ماهیچه‌های مخصوصی را در گونه‌های افراد فعال می‌کند و این اتفاق باعث می‌شود احساسات مثبت در مغز تولید شود. دانشمندان می‌گویند این عمل برای سلامتی روانی و ذهنی بسیار اهمیت دارد و افرادی که از افسردگی رنج می‌برند، می‌توانند از آن برای بهبود خلق خود بهره بگیرند.

دکتر فرناندو مارمولِجو-راموس، نویسنده همکار، در این مطالعه از دانشگاه ساوث استرالیا می‌گوید: «وقتی ماهیچه‌های شما می‌گویند شما خوشحال هستید، بیشتر احتمال دارد که شما جهان اطراف خود را به شیوه‌ای مثبت نگاه کنید.

پژوهش ما نشان داد وقتی شما به زور عملِ لبخندزدن را انجام می‌دهید، منطقه آمیگدال که مرکز احساسی مغز است تحریک می‌شود و انتقال‌دهنده‌های عصبی را برای تشویق وضعیت احساسی مثبت آزاد می‌کند. این کار برای سلامتی روانی افراد نقش بسیار مهمی دارد.»

او می‌افزاید: «اگر بتوانیم مغز را فریب دهیم تا یک محرک را به عنوان محرک «خوشحالی» ادراک کند، می‌توان از این سازوکار برای ارتقا سلامت روانی بهره بگیریم.»

از مشارکت‌کنندگان در این آزمایش خواسته شد یک مداد را بین دندان‌های خود نگه دارند؛ بدون آن که اجازه دهند مداد با لب‌های آنها برخورد داشته باشد. این کار به این منظور انجام شد که ماهیچه‌های گونه به‌زور تحریک شوند. آنها از داوطلبانی از ژاپن، لهستان و سوئد درخواست کردند تا ۱۱ تصویر از چهره را مرور کنند. این یازده تصویر متعلق به یک چهره بود اما احساسات متفاوتی از اخم تا لبخند را نشان می‌داد. مشارکت‌کنندگان سپس یازده ویدئو را تماشا کردند که در آنها مردم قدم می‌زدند. دانشمندان می‌خواستند تفاوت پردازش اطلاعات توسط افراد را در زمانی که لبخند اجباری روی چهره داشتند و چهره‌شان در وضعیت آرامش بود، مشاهده کنند.

در هر دو آزمایش مشارکت‌کنندگانی که به‌اجبار وادار به خندیدن شده بودند، با نگاه مثبت‌تری تصاویر و ویدئوها را ارزیابی کرده بودند. دکتر مارمولجو-راموس گفت: «به‌ طور خلاصه باید بگویم که در هنگام پردازش یک محرک سیستم‌های حرکتی و ادراکی با هم ادغام می‌شوند. حرف آخر این که رویکرد «آن قدر وانمودکن تا به واقعیت تبدیلش کنی» بیشتر از آن چه به آن بها می‌دهیم، معتبر است.»