خب می‌فرمودید آقای آجرلو...

روز گذشته ویدئویی منتشر شد که نشان می‌داد مدیر عامل تیم فوتبال استقلال، آقای آجرلو، در جریان یک مصاحبه، به جهت کل‌کل فوتبالی، اقدام به برداشتن محافظ قرمز میکروفن خبرنگار خانم یکی از رسانه‌ها می‌کند، که با واکنش تند خانم خبرنگار نیز روبه‌رو می‌شود. تا این‌جا کل ماجرا واضح و مشخص است و تمام اشخاص و رسانه‌ها به همین چند ثانیه‌ی ابتدایی فیلم توجه کرده و پرداخته‌اند.

اما نقطه‌ی اوج ماجرا، ثانیه‌های پایانی فیلم آغاز می‌شود. پس از این که آقای آجرلو به رنگ قرمز لوگو اشاره می‌کند، یکی از خبرنگاران پشت دوربین، تکه‌ی نابجایی می‌اندازد که نگاه خانم خبرنگار که تا ثانیه‌های پیش جسورانه در حال دفاع از خودش بود، ناگهان معذب می‌شود. باقی خبرنگاران پشت دوربین که ظاهراً همه آقا هستند، و به حرکت آقای آجرلو در ارتباط با خانم خبرنگار نیز هیچ اعتراضی نکرده‌اند، پس از تکه‌ی واضح خبرنگار آقا نیز به سکوت خود ادامه می‌دهند و بعد هم می‌گویند خب می‌فرمودید آقای آجرلو...

حرکت زشت آقای مدیرعامل و تکه‌ی زشت‌تر آقای خبرنگار، هیچ‌کدام به اندازه‌ی سکوت و انفعال سایر خبرنگاران عجیب و ناراحت‌کننده نبود.

از کسی که نمی‌فهمد نباید در یک جمع رسمی و مثلا رسانه‌ای و فرهنگی, با تکه‌های سطح پایین و کوچه خیابانی، کسی را معذب کند، انتظاری نیست. اما آیا در آن جمع، یک نفر نبود که بگوید دوست عزیز دهانت را ببند و خودت را جمع و جور کن؟

این وضعیت فضای رسمی و رسانه‌ای ما در مقابل دوربین و چندین میکروفن است، بعد ما انتظار داریم زن‌ها در کوچه و خیابان‌های شهر احساس امنیت داشته باشند؟ وقت آن نرسیده که از این نگاه بالا به پایین و سخیف و جانبدارانه نسبت به زن‌ها دست برداریم و با حضورمان به آن‌ها احساس امنیت بدهیم تا بتوانند بدون نگرانی در کنار مردان و پابه‌پای آن‌ها کار و پیشرفت کنند؟ سکوت و انفعال ما گاهی به اندازه‌ی یک فعل غلط، مضر و مخرب است. بی‌تفاوت نباشیم، وگرنه ما هم در آسیب ناشی از تمام این رفتارهای اشتباه، سهیم هستیم.

ویدیو مربوطه را می‌توانید اینجا تماشا کنید.