وقتی رئیس کمیسیون صیانت از کلام و زبان خود صیانت نمی کند

نمی دانم کدام معنا منظور رضا تقی پور، رئیس کمیسیون ویژه طرح صیانت ، بوده وقتی گفته است «برخی رسانه‌ها از ابطال رای به کلیات این طرح گفته‌اند که یک شیطنت و خباثت رسانه‌ای است.» هر معنا را که اراده کرده است، اهانتی است آشکار.

رسانه ها نوشتند: «معاونت قوانین مجلس «رای‌گیری» امروز برای کلیات طرح صیانت را فاقد اعتبار دانست.» این را هم به استناد توئیتِ جلال رشیدی کوچی نماینده مردم مرودشت اعلام کردند که در حساب کاربری توئیتر خود نوشت: همانطور که در لایو گفتم کلیات جلسه امروز مورد بحث و مناقشه بود و طبق نامه معاونت قوانین مجلس، رای‌گیری امروز از لحاظ قانونی دارای ایراد و قابل پذیرش نیست. یک گزاره خبری دیگر هم مورد توجه رسانه ها قرار گرفته است؛ معصومه پاشایی بهرام، نماینده مردم مرند و جلفا، نیز در صفحه شخصی خود در توییتر نوشت: "‌معاونت قوانین مجلس در نامه‌ای به رئیس کمیسیون ویژه ‎طرح حمایت از حقوق کاربران بر اساس قانون آئین‌نامه داخلی مجلس، رای‌گیری امروز کمیسیون ویژه و تصویب کلیات را غیر قانونی دانسته، پس به علت تخلف از مفاد صریح قانون، تصمیم‌گیری شتاب‌زده امروز عملا باطل می‌شود."

حالا تقی پور از چه ناراحت است که رسانه ها را به "خباثت" و "شیطنت" متهم می کند؟ توهینی چنین آیا از جسارت سرپرست فرمانداری رفسنجان، کمتر است که او را عزل کردند؟ او تهدید کرد که توی دهن خبرنگار می زند اما این جناب رئیس کمیسیون صیانت، رسانه ها را به ادبیاتی سخیف تر از «توی دهن زدن» نواخته است.

کاش کسری از درصدی که برای محدود سازی اینترنت تلاش می کنند طرح صیانت در می اندازند، برای صیانت از اخلاقیات و ادب مواجهه، می کوشیدند. جامعه و همه ما به صیانت اخلاقی بیشتر نیازمندیم تا آنچه این عالی جنابان بر کاغذ می آورند به عنوان طرح صیانت. کسی که زبان خود را نمی تواند صیانت کند چگونه می تواند پرچمدار صیانت از حقوق مردم باشد؟ کسی که حرمت پرچمداران جهاد تبیین را در سخت هنگامه جنگ روایت ها حفظ نمی کند، چطور می تواند مدعی صیانت از فضای رسانه ای باشد؟