اندیشه، گوهر پاک آفرینش در نهاد آدمی‌ست!
در رثای "قلم" و آنچه می‌نگارد...
ما میراث‌دار عالی‌ترین و رساترین آثار جهان در فرهنگ و ادب و هنریم و مایه بسی مباهات است که دنباله‌روی این جریان زنده و پویای والا، ارجمند و پرافتخار باشیم.
راضیه سعیدی
دانش‌آموخته ادبیات و فعال فرهنگی
آنچه وجه تمایز انسان از دیگر موجودات به شمار می‌رود، توانایی اندیشیدن و تعقل است و عزمِ بالقوه برای رشد و تعالی در مراتب والای انسانی. از دیرباز، آنان‌که در مرتبه بالاتری از تعقل قرار داشته‌اند، در زمره اولیای الهی قرار گرفته‌اند و نام و یادشان جاودانه شده است.
آنان‌که پای اندیشه را فراتر از دنیای مادی نهاده و از خرد لایتناهی خویشتن بهره بیشتری جسته‌اند، لاجرم صاحب سخنی نغزتر نیز گشته‌اند و چون با کِلکِ دل بر صفحه روشن جان نقش‌ها نگاشته‌اند، تا ابد جاودان شده‌اند؛ چون مولانای جان، حافظ شیرازی و سعدی شیرین گفتار.
راستی که چه می‌شود سخنی و سخنوری اینگونه جاودانه می‌شود و قرن‌ها مایه حظ و لذت وافر خوانندگانِ همزبانش و حتی همه جهانیان؟!
دیگرگونه دیدن و دیگرگونه اندیشیدن، راز این جاودانگی‌ست؛ تعمق در زوایای مختلف هستی و انسان که از نگاه بسیاری دیگر پنهان است و بعد، پردازشی خردمندانه و بیان شیوای آن.
اهمیت کتابت آنجا آشکارتر می‌شود که یزدان بلندمرتبه به قلم و آنچه می‌نویسد سوگند یاد می‌کند، چرا‌که پشت هر کتابتی اندیشه‌ای‌ست و آفریدگار پاک، آدمیان را بسیار به تفکر فراخوانده‌است.
حال بهر طاعت از ساحت ربوبی حق و به پاس آنچه پیشینیان پاک‌نهاد چون موهبتی بر ما ارزانی داشته‌اند، برآنیم که دنباله‌روی طریق روشن آنان باشیم و از فرصت گرانقدر دو‌روزه‌ای که حضرت حق به ما عطا کرده در‌جهت اعتلای این میراث ارزشمند بهره ببریم و ادای وظیفه کنیم.
باشد که بیشتر درنگ کنیم در احوال چرخ گردون و نیک، بهره بگیریم از آنچه خداوند متعال در جان و روح با‌شکوه ما به ودیعه گذاشته و با راستی و عدالت قلم بفرساییم و آنچه را بیان و ثبت کنیم که از فطرت پاک خدایی برمی‌آید، آنچنان که استاد جان سعدی بزرگ می‌فرماید:
"سخن کز دل برآید، لاجرم بر دل نشیند"!