ذهن، معمار سخن است! | در چراییِ دلنشین‌بودنِ برخی گفته‌ها و نوشته‌ها و آثار

ذهن هرشخص بزرگترین و خلاق‌ترین معمار است. همیشه سخنانی ماندگار و تاثیرگذار بوده‌اند که معمارانه خلق شده‌اند.

این‌همه مخلوقات که به‌دست انسان‌ها ساخته شده‌است را قطعا دیده‌اید. گاهی اوقات برخی از آنها چنان دلبری می‌کنند و هوش از سرت می‌پرانند که فقط می‌خواهی بدانی سازنده‌اش کیست؟ اهل کجاست؟ چهره‌اش چگونه‌است؟ چه شد که این مخلوق را خلق کرد؟ وقتی جواب سوالاتت را می‌یابی، آن‌وقت است که دیگر آن مخلوق در ذهنت تا ابد نقش می‌بندد و هیچ‌گاه فراموشش نخواهی کرد.

سخنان زیبا، نوشته‌های جذاب و به‌یادماندنی نیز مخلوقات ذهنی‌ست که با چشم‌های دلش دیده، با گوش‌هایش صداهایی فراتر از اصواتی که به گوش می‌رسد را شنیده‌ و آن‌گاه به‌دست معمار‌ ماهری به‌نام ذهن‌اش ساخته‌شده‌است و اکنون لاجرم بر دل‌ها نشسته‌است. راز ماندگاری و دلچسب‌بودن برخی سخنان، اشعار و نوشته‌ها، داشتن ذهنی‌ ماهر است که معمارانه سخن را خلق کرده‌است. اصلا می‌دانی “خدا” خواسته و می‌خواهد که هر انسانی، معمار‌ ماهری در سخن‌گفتن باشد، از این‌رو به همه‌ی انسان‌ها دوگوش، دوچشم و یک ذهن در جایی پنهان داده‌است که شنیده‌ها و دیده‌هایشان که مصالح باارزشی‌ در دستان افکار آنهاست را به کارگاه ذهن‌شان ببرند و به‌دور از هر همهمه و شلوغی، دست به کار شوند و زیباترین اشعار، سخنان و داستان‌ها را بسازند و سرانجام در کارگاه دهان آنها را مورد آزمون و خطا قرار دهند که اگر خطا داشت از سد زیبا و سفید دندان‌ها عبور نکند و قفل لب‌هایشان را باز‌ نکنند و اگر غیر از این بود، آن‌وقت همگان سخنانی را خواهند شنید که ساخته ذهن آن‌ شخص است و هیچ شخصی دیگری مانندش را نمی‌تواند بسازد.

اما سوال اینجاست: انسان‌ها چقدر از این ابزار و کارگاه‌ها برای خلق هنرمندانه سخن کوشیده‌اند؟ اکثریت شنیده‌ها و دیده‌هایمان را به‌صورت خام و بدون پردازش از لب‌هایی که هیچ‌گاه قفلی بر‌آن نبوده بیان می‌کنیم و اکثر اوقات با همین نسنجیده سخن گفتن‌ها، دل‌های بسیاری را می‌رنجانیم، حقی را ناحق می‌کنیم، دیگران را به سخره می‌گیریم و...

حالا دیگر می‌دانیم چرا اندک افرادی هستند که گفته‌هایشان بوی آرامش، اعتماد، قداست، احترام، مهربانی و نوازش می‌دهد و همان لحظه به جان و دلِ همگان می‌نشیند.

“چرا که آنها از معمار سخن، یعنی ذهن‌شان به بهترین شکل ممکن بهره گرفته اند.”

شیوا‌ حقی‌زاده 

نویسنده و کنشگر اجتماعی