آنچه درباره ستاره ای به نام مشکات الزهرا نمی دانید؟ | دختر تنیسور ایرانی اینگونه پدیده‌ جهان شد

 مشکات الزهرا ، این نام با آغاز سال ۲۰۲۲ به یکباره نامی جذاب برای همه ایرانی ها بدل شده است. دختر ۱۷ ساله کرجی که با راکت تنیسش صبح یکشنبه در استادیوم اصلی تورنمنت زیر ۱۸ ساله های گرند اسلم ملبورن توانست ورزشکار کشور میزبان را شکست دهد. این اولین برد تاریخ تنیس ایران از همان روز نخست تا حالاست کاری که حتی منصور بهرامی بزرگ هم موفق به انجامش نشده بود. چرا تنیس ایران که همین حالا جایی حتی بین تیم های صاحب تنیس دسته دوی دیویس کاپ هم ندارد یکباره صاحب چنین استعدادی شده است؟ این را می شود در همان ویدئوی کوتاه پس از برد نخست او به پاسخش رسید. جایی که تشکر می کند از مربیانش و باشگاهش.

تشکیلات فدراسیون تنیس ما تقریبا خروجی اش همان طور که پیش بینی می شده صفر است اما این رشته به دلیل پتانسیل خاص و درآمدزایی آینده دارش همیشه برای بخش خصوصی جذابیت داشته. تنیس بازی کردن کلاس دارد و شاید برای خیلی ها نمایشی از اشرافی گری باشد. کمتر اشراف زاده یا سلبریتی را پیدا می کنید که عکسی با راکت تنیس نداشته باشد اما خب این همه موجودی تنیس نیست. در دل طیف های آموزش تنیس در یک دهه گذشته باشگاه آپت که در دورانی امتیاز انحصاری یکی از عظیم ترین باشگاه های تنیس آسیا یعنی ۲۹ زمین استاندارد تنیس مجموعه انقلاب را بر عهده داشته با ۵ مربی اروپایی خود در درآمدزایی از آموزش تنیس مبتدی ، سرمایه گذاری روی استعدادهای آینده را هم در دستور کارش داشته. مشکات البته یک استعداد بی نظیر بوده . او وقتی در ۱۴ سالگی کار با تونی مربی کرواتش را شروع کرد رنکینگش ۴۸۶ بوده اما خب اگرچه یکسال کامل ۲۰۲۰ را به دلیل کرونا به کلی از بودن در ایونت ها محروم شد اما در ۲۰۲۱ استثنایی عمل کرد. او از ۹ رخداد درجه ۲ و ۳ تنیس که در آنها شرکت کرد در ۸ تا راهی فینال شد و غیر از یکی در تمام آنها قهرمان شد. 

مشکات اینگونه تا پایان ۲۰۲۱ و در شروع ۱۷ سالگی به رنک ۱۵۰ جهان رسید و توانست با شروع ۲۰۲۲ و حذف ۱۸ ساله های رنکینگ تا رده ۸۷ بالا بیاید این برای او شروع یک مسیر طلایی بود.  بله در شروع فصل و سفر سخت به استرالیا و هزینه های سرسام آورش و قوانین سختگیرانه قرنطینه کرونا به کمکش آمد و توانست با رنکینگ ۸۷ مجوز حضور در گرنداسلم استرالیا را بدست بیاورد اما خب این نافی توان و سخت کوشی این دختر قهرمان کرجی نیست. کسی که با پوششی متفاوت از همه تنیسورهای دیگر دنیا در رقابت های زنان حاضر می شود اما این قدر اراده دارد که با تمام وجود بجنگد:«امروز روز بزرگی برای من و تنیس ایران بود. موفق شدم حریف استرالیایی ام را ۶بر ۳ و ۶ بر ۴ در راند اول شکست دهم و امیدوارم این مسیر روز سه شنبه هم ادامه داشته باشد.» این حرف های مشکات پس از برد اول بود اما خب این تمام مسیر برای او نیست. او با تونی آدرویچ در این تورنمنت به یک کلاس آموزشی رفته برای آرزوهای بزرگش چون این سال آخر حضورش در مسابقات سنی جوانان است و اینجاست که باید آینده رویایی اش را بسازد. دخترکی که سال ها قبل به سایت فدراسیون تنیس گفته بود الگوی فنی اش در تنیس ، ماریا شارپووای روس است، حالا وارد مسیری شده که شاید بتواند آینده اش را درخشان تر از آنچه در ذهن داشته ترسیم کند.

بودن در اتمسفر مسابقاتی که بزرگترین های دنیا را در خود جای داده ، آن هم کنار مربی کرواتی که خودش چهار ، پنج باری لذت راکت در دست گرفتن را در آنجا تجربه کرده است فرصتی را در اختیار مشکات گذاشته تا بتواند بودن در جمع بهترین ها را تجربه کند. مثلا شب اول ورود به ملبورن تجربه شام مشترک با ماته پاتیچ و نیکولا مکتیچ احتمالا اتفاق جالبی در زندگی ورزشی مشکات بوده . حرف زدن با دو نفری که قهرمان تنیس دوبل جهان و المپیک هستند و البته از دوستان تونی. اولین مسابقه در بزرگترین استادیوم مجموعه، جایی که هیجان و استرسش برای مشکات در اولین گرند اسلم زندگی شاید بیش از بازی با حریف استرالیایی بود اما مشکات با تمرکز و حمایت چند ایرانی داخل ورزشگاه بر همه این استرس ها غالب شد و با این برد احتمالا رنک جهانی اش تا حدود ۶۴ پایین می آید و احتمالا برای رسیدن به جایگاهی زیر ۵۰ نیاز به یک برد بزرگ دیگر دارد. رنکی که حضورش در رولان گاروش فرانسه راهم گارانتی می کند.این یعنی یک فرصت تاریخی برای او . بی شک راکت در دست گرفتن در رولان گاروش و زمین رس برای او که بارها در زمین های رس انقلاب بازی کرده فرصتی هیجان انگیز خواهد بود.
مشکات صبح امروز به وقت ما دومین تجربه اش در استرالیا را هم سپری می کند. او و هم تیمی فرانسوی اش که تنها دختر فرانسوی است که به مسابقات جوانان استرالیا آمده باید به مصاف تیم سید یک مسابقات بروند. جدال با دیانا تنیسور رنک سه دنیا از روسیه و کلرویه تنیسور رنک ده آمریکایی که تیم دوبل شان با سید یک در برابر تیم دوبل مشکات و ناهیا قرار می گیرند. این خود اولین تجربه بزرگ مشکات است . تجربه بازی روبروی دو ورزشکار با رنک یک تا ده دنیا.

او درست ۲۴ ساعت بعد هم به مصاف حریفی بلژیکی می رود. سوفیا که با رنک جهانی ۱۶ با سید ۸ به ملبورن آمده است و بازی او برابر مشکات یکی از سخت ترین تقابل های همه این سال های تنیس بازی کردن مشکات خواهد بود. روی کاغذ بردن این بازی برای مشکات چیزی شبیه نشدنی است اما او چه اینجاو در این بازی چه تورنمنت های درجه دوی بعدی که در ماه های بعد اعزام می شود، تمام تلاشش را خواهد کرد تا یکی از مسافران قطعی به ویمبلدون و یو اس اپن باشد. او تا قبل از خروج از این رده سنی می خواهد همه نشدنی ها را برای خود شدنی کند و بعد به دنیای بزرگسالانی برود که رقابت در میان شان شاید خیلی دشوارتر باشد. اما مشکات تنها یک جرقه در پروسه آموزش تنیس دنیاست؟ همین حالا تونی و همکارانش دو پسر تنیسور زیر ۱۵ سال با رنک های زیر ۳۰۰ دارند که اگر بتوانند مسیر موفق مشکات در سال گذشته را طی کنند، خیلی زودتر و در ۱۵ سالگی به جمع صد تنیسور برتر جهان می رسند و این می تواند یک تحول عظیم در تنیس ایران ایجاد کند تا همچنان برای بازی در رقابت هایی چون دیویس کاپ ناچار به باز دعوت از انوشاشاهقلی و اشکان شکوفی و شاهین خالدان که هیچ گاه ستاره ای که باید می شد، نشد یا کمک گرفتن از شهرت امیر جدیدی بازیگر سرشناس سینمای ایران نباشد.

استعدادهای مثل مشکات و کسری که برای آینده می جنگند. از حوالی ۵ سالگی راکت در دست گرفتند، با مربیان خوب خارجی تمرین کردند، تمرینات زیاد در رقابت های داخلی و مسابقات خوب بین المللی را تجربه کردند و دنیای شان فقط همین جام های بین خودی عشق تنیس های شب های لاکچری تنیس انقلاب نیست و به آرزوهای بزرگ در رقابت های جهانی فکر می کنند. رویای شان راکت در دست گرفتن روبروی نواک جوکویچ و نادال و باقی ستاره هاست و دارند برایش می جنگند. 

مسیری که البته نیاز به حمایت دارد . حمایتی که ورزش دولتی ما هیچ وقت از پی آن نخواهد رفت اما مانع تراشی سر راه سرمایه گذاران بخش خصوصی هم می تواند این مسیر ایده آل البته درآمدزا را خیلی زود به پایانی تلخ بکشاند. چیزی که این روزها کابوس امیر صدری شده و او می گوید:«خب قرارداد ما با مجموعه انقلاب به سر رسیده و با همه هزینه ای هم که برای مجموعه استقلال کردیم، بعید است آنجا را هم در اختیارمان بگذارند. شوک های دلاری باعث شده از ۵ مربی خوب خارجی رسیدیم به دو تا و شاید بزودی فقط یکی شان باقی بماند. راستش این واقعیت ماست. بله استعداد داریم و می شود این بچه ها را ساخت اما خب باید امکانش هم باشد.