بندر طرطوس تنها مسیر دریایی محسوب می‌شود
چرا اسرائیل به طور مداوم به بندر لاذقیه حمله می‌کند؟
بندر طرطوس تنها مسیر دریایی محسوب می‌شود که روسیه می‌تواند با آزادی کامل و خارج از چارچوب دولت‌های شوروی سابق، از آن استفاده کند، چرا که در سال ۲۰۱۹ نظام اسد با روسیه توافقی را امضا کرد که به مسکو اجازه استفاده از بندر طرطوس به مدت ۴۹ سال را می‌دهد و در این زمان، طرف روسی حق حاکمیت سیاسی و قضایی بر این بندر را دارد و می‌تواند هر تعداد کشتی که می‌خواهد را در این بندر مستقر کند.
بندر طرطوس تنها مسیر دریایی محسوب می‌شود که روسیه می‌تواند با آزادی کامل و خارج از چارچوب دولت‌های شوروی سابق، از آن استفاده کند، چرا که در سال ۲۰۱۹ نظام اسد با روسیه توافقی را امضا کرد که به مسکو اجازه استفاده از بندر طرطوس به مدت ۴۹ سال را می‌دهد و در این زمان، طرف روسی حق حاکمیت سیاسی و قضایی بر این بندر را دارد و می‌تواند هر تعداد کشتی که می‌خواهد را در این بندر مستقر کند.
العربی الجدید در مطلبی به قلم فاطمة یاسین نوشت: بندر طرطوس تنها مسیر دریایی محسوب می‌شود که روسیه می‌تواند با آزادی کامل و خارج از چارچوب دولت‌های شوروی سابق، از آن استفاده کند، چرا که در سال ۲۰۱۹ نظام اسد با روسیه توافقی را امضا کرد که به مسکو اجازه استفاده از بندر طرطوس به مدت ۴۹ سال را می‌دهد و در این زمان، طرف روسی حق حاکمیت سیاسی و قضایی بر این بندر را دارد و می‌تواند هر تعداد کشتی که می‌خواهد را در این بندر مستقر کند.
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: ایران ار بندر دیگر یعنی لاذقیه، به صورت جزئی استفاده می کند و البته این کشور حضور موثری در بندر مذکور دارد. در واقع، پس از پایان قرارداد بین ائتلاف شرکت فرانسوی برای راه اندازی خطوط انتقال دریایی و اداره ایستگاه کانتینر‌ها با شرکت سوریه ای، ایران به صورت جدی تلاش کرد تا مدیریت بندر لاذقیه را بر عهده بگیرد. اما این توافق با اعتراض روسیه مواجه شد که دلیل آن، نزدیکی بندر لاذقیه به پایگاه حضور نظامی هوایی روسیه در حمیمیم است، بویژه آنکه این پایگاه بار‌ها در معرض حملات جنگنده‌های ناشناسی قرار گرفت، اما این اعتراض روسیه پس از دست یابی روس‌ها به سهمیه دریایی خود در طرطوس و به دنبال دیدار‌های متعددی بین مسئولان روس و اسرائیلی، پنهان شد و در نهایت پوتین تصمیم گرفت در صورتی که اسرائیل قصد حمله به اهداف ایران در سوریه را داشته باشد، روسیه در این باره موضع بی طرفانه‌ای اتخاذ کند.
ایران رسما میدان بارگیری کانتینر‌های اصلی در بندر لاذقیه را بر عهده دارد، هر چند که تعداد کشتی‌ها در این منطقه پس از شروع جنگ کاهش یافته است. اما طرف ایرانی خود را در نزدیکی یک مسیر مستقیم به دریای مدیترانه می‌یابد که از آن به نفع سیاست خود در برابر حضور رقیب روسی، استفاده می‌کند.
خاک سوریه در سال گذشته حدود ۳۰ حمله اسرائیلی به اهداف سوریه و ایران را دریافت کرد، یعنی به صورت میانگین سه حمله در هر ماه انجام می‌شد، که همین مساله نشان می‌دهد فعالیت ایران در خاک سوریه تحت کنترل و نظارت شدید اسرائیل است، همانطور که بندر لاذقیه که ایران بخش مهمی از آن را تحت کنترل خود دارد، در شروع دسامبر مورد تعرض قرار گرفت، تا آنجا که دو طرف نظام سوریه و ایران، روسیه را به دلیل عدم مقابله با اسرائیل در خصوص این حملاتش مورد سرزنش قرار دادند.
واقعیت ان است که ایران به تنهایی باید از منافع خود در سوریه حمایت کند، ضمن آنکه بندر طرطوس که اداره آن عملا به روسیه واگذار شده، مورد حمله قرار نگرفته است و حتی روسیه سعی در گسترش آن و اجرای طرح‌های لجستیک و توسعه گرایانه خود در این بندر دارد، بدون اینکه حتی در معرض یک حمله اسرائیل قرار بگیرد. اما بندر لاذقیه بار‌ها مورد حمله قرار گرفته و دلیل آن، حضور ایران در این منطقه است. بنابراین، این وظیفه ایران است که از منافع خود در لاذقیه دفاع کند و ضرورتی ندارد روسیه به هر حمله‌ای که به پایگاه‌های وابسته به ایران می‌شود، پاسخ دهد.
در غیاب دولتی در سوریه که توان مقابله با خطرات را داشته باشد، هر قدرت خارجی که در این کشور عربی منافعی دارد، باید به تنهایی از این منافع دفاع کند. این پیام کوتاه و مستقیمی است که روسیه قصد دارد با اکتفا به مشاهده اثار ویرانی در بندر لاذقیه، ارسال کند.