بروز اختلاف ها در بین اهالی کشتی فرنگی

در سال های اخیر همیشه به شیوه کار بنا انتقاداتی وارد بوده. این انتقادات در هفته های اخیر، به اوج خود رسید و باعث بروز اختلاف هایی در بین اهالی کشتی فرنگی و انتقاد شاگردان سابق بنا شد

پس از تغییر تابعیت علی ارسلان، حواشی زیادی به وجود آمد و محمد بنا حسابی مورد انتقاد قرار گرفت.

محمد بنا، سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی درباره انتقاد های اخیر و حضور نداشتن در مسابقات کشوری، مصاحبه مفصلی با ایران ورزشی داشت و ضمن پاسخ به انتقاد ها، گفت: به این حرف‌ها عادت کردم. باید ۲۴ آذر جایی می‌رفتم و امکان تغییرش وجود نداشت و مجبور شدم. هر چند که در سال‌های اخیر بارها از این حرف‌ها شنیدم. مگر قرار بود من کشتی بگیرم که حتماً باید زاهدان می‌رفتم؟ مربیان دیگر و حمید سوریان هم حضور داشتند. ضمن اینکه باید مسابقات را می‌دیدم که دیدم.

وی درباره تصمیمش درباره فینالیست‌های غایب مسابقات کشوری که خیلی هم سر و صدا کرد گفت: ببینید این کار دهان‌کجی به علاقه‌مندان کشتی و میزبان مسابقات بود. اگر قرار بود هر کسی که در این رقابت‌ها به فینال رسید و خیالش از گرفتن سهمیه جام تختی راحت شد در فینال کشتی نگیرد، چه اتفاقی رخ می‌داد؟ اگر این مسابقات فقط حکم قهرمانی کشور داشت و مرحله اول انتخابی نبود باز می‌گفتیم عنوان قهرمانی کشور را از دست داده اما یک مرحله از انتخابی تیم ملی بوده و به همین دلیل هم تمام کشتی‌گیران موظف هستند که به طور کامل این مراحل را سپری کنند.

بنا درباره اینکه این معافیت‌ها هم البته خودش منتقدانی دارد گفت: اینجوری نیست. در همین مسابقات جام تختی تکلیف چهار وزن تقریباً مشخص می‌شود. یعنی یک رقابت رودررو دارند. تمام مدعیان این وزن باید با هم کشتی بگیرند. نفر اول به قهرمانی آسیا می‌رود و اگر در آسیایی اول شد که یک قدم جلو است اما اگر نشد نوبت به بقیه می‌رسد. ضمن اینکه این حرف‌هایی که گفته می‌شود بیشتر به خاطر این است که از من خوش‌شان نمی‌آید وگرنه برنامه نه اینکه بی‌نقص باشد اما هم عادلانه‌تر از همه برنامه‌هاست و هم اینکه تضمین بیشتری هم برای موفقیت دارد. در همین ۲ سال اخیر یک مورد را بگویند که خارج از فرآیند به تیم ملی رسیده باشد؟

بنا درباره تغییر تابعیت علی ارسلان و حواشی آن افزود: از نظر من مدالی مهم است که زیر پرچم ایران به دست بیاید. دوره قهرمانی تمام می‌شود اما چیزی که می ماند مدالی است که برای ایران کسب شده است. این همه ورزشکار از ایران رفت که همه ستاره و نامدار ؛ اما چه اتفاقی افتاد؟ کیمیا علیزاده رفت؛ سعید ملایی رفت یا مهدی زیدوند، صباح شریعتی و سامان طهماسبی. درست است که قهرمانی در کشور بسیار مهم است اما چرا باید این همه جنجال به راه بیفتد؟ این همه پزشک و آدم‌های متخصص از ایران رفتند و حالا با کمبود پزشک روبه‌رو هستیم؛ چرا کسی درباره آنها حرف نمی‌زند؟

 وی ادامه داد: او کجا اول شد که من حقش را ندادم؟ برای جهانی ۲۰۱۸ در انتخابی اول شده اما اعزام نشده، خب به من چه ربطی دارد؟ مگر من سرمربی بودم؟ بعد از آن‌ هم رفته امیدهای جهان عنوانی نیاورده. سال بعد در جام تختی هم عنوان نیاورد اما با توجه به اینکه در لیگ برتر مقابل محمدرضا گرایی برنده شد برای مسابقات قهرمانی جهان در صربستان که البته لغو شد؛ به اردو دعوتش کردم و در انتخابی به کاویانی‌نژاد باخت. همین امسال هم در انتخابی به مختاری ۸ بر صفر باخت. کجا اول شده که من انتخابش نکردم؟