|
کد‌خبر: 232567

برجام | برنامه هسته ای | خاورمیانه | آمریکا

واشنگتن‌پست: خروج از برجام، اشتباه بزرگ آمریکا بود

روزنامه واشنگتن پست در نوشتاری عنوان کرد که تصمیم آمریکا در سال ۲۰۱۸ برای خروج از توافق هسته ای با ایران شاید بدترین اشتباه محاسباتی این کشور در زمینه سیاست خارجی از زمان حمله به عراق در سال ۲۰۰۳ بوده باشد.

این روزنامه در ادامه نوشت: خروج آمریکا از برجام به ایران امکان داد تا برنامه هسته ای اش را به پیش ببرد.

این رسانه آمریکایی می نویسد: آژانس بین المللی انرژی اتمی سال گذشته گزارش داد که ایران ۱۲ برابر مقدار مجاز اورانیوم غنی شده طبق این توافق در اختیار دارد. این کشور همچنین امروز می تواند اورانیوم را با درجه خلوص ۶۰ درصد غنی سازی کند.

براساس گزارش واشنگتن پست، حتی مقام های امنیتی سابق اسرائیلی که اکثرشان با توافق هسته ای مخالف بودند، اکنون اذعان می کنند که خروج از برجام، نتیجه معکوس داشته است.

این رسانه آمریکایی در بخشی دیگ به ادعای دولت جو بایدن رئیس جمهوری آمریکا مبنی بر تلاش برای احیای توافق هسته ای اشاره می کند و می نویسد: مذاکرات در وین جریان دارد. با این حال، آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه آمریکا ماه گذشته اینگونه گفت که به نظر می رسد ایران در حال حاضر در زمینه انجام کارهای لازم برای بازگشت به تعهدات برجامی، جدی نیست.

به گزارش ایرنا، مقامات امریکایی درحالی با رویکرد مقصرنمایی، ایران را عامل عدم پیشرفت مذاکرات جلوه می دهند که گویا اصلا چیزی درباره نقش کشورشان در به نابودی کشاندن برجام نمی دانند.

واشنگتن پس در بخشی دیگر از این گزارش نوشت که ایران با جمعیت ۸۵ میلیونی، غیرقابل مقایسه و بسیار بزرگتر و قوی تر از آنهایی است که آمریکا نتوانست آنها را در عراق و افغانستان شکست دهد.

این روزنامه نوشت که مراکز  هسته ای ایران در مکان های مخفی پراکنده است که همگی با سیستم های پدافند هوایی پیشرفته محافظت می شوند. 

واشنگتن پست به ضعف رژیم صهیونیستی در برابر ایران اشاره می کند و می نویسد: کارخانه غنی سازی سوخت فوردو در لابلای کوهها قرار دارد. برای ازبین بردن فوردو البته اگر امکان پذیر باشد، به یک سیستم تسلیحاتی ۳۰ هزار پوندی نیاز است که رژیم اسرائیل این بمب یا بمب افکن برای پرتاب آن را در اختیار ندارد.

به نوشته این رسانه آمریکایی،  اما حتی حملات موفقیت آمیز هم فقط شاید بتواند برنامه هسته ای ایران را به تاخیر اندازد. در واقع شاید بتوان تاسیسات هسته ای ایران را برچید، اما نمی توان دانش هسته ای آن را از میان برد.

واشنگتن پست می نویسد: علاوه بر این، خطری واقعی وجود دارد که هر حمله ممکن است به جنگ بزرگتر خاورمیانه تبدیل شود. ایران احتمالا این حمله را با حمله به نیروهای آمریکایی در منطقه یا متحدان آمریکا تلافی می کند.

این روزنامه در پایان آورده است دولت بایدن باید به تلاش برای توقف مسالمت آمیز برنامه هسته ای ایران ادامه دهد، اما این روش شاید به دلیل تصمیم فاجعه بار دونالد ترامپ رئیس جمهوری سابق آمریکا برای خروج از برجام، بسیار سخت باشد.

یک تحلیلگر سیاست خارجی معتقد است

اختلافات عمیق بین ایران و آمریکا در وین

«آنچه ما تا کنون می‌دانیم، این است که طبعا بر سر مواضع اعلامی سایر طرف‌ها که البته در آن‌ها هم اختلاف نظراتی وجود دارد، نمی‎توان روایت واقعی از مذاکرات را درک کرد؛ ولی در عین حال با توجه به اخباری که از مذاکرات منتشر می‌شود یک اختلاف نظر عمیقی درباره‌ی کلیت یا به اصطلاح چارچوب مذاکرات یا به تعبیر من فلسفه ورود به مذاکرات میان ایران و به طور خاص امریکا و اروپاییان وجود دارد.»

 

«آنچه ما تا کنون می‌دانیم، این است که طبعا بر سر مواضع اعلامی سایر طرف‌ها که البته در آن‌ها هم اختلاف نظراتی وجود دارد، نمی‎توان روایت واقعی از مذاکرات را درک کرد؛ ولی در عین حال با توجه به اخباری که از مذاکرات منتشر می‌شود یک اختلاف نظر عمیقی درباره‌ی کلیت یا به اصطلاح چارچوب مذاکرات یا به تعبیر من فلسفه ورود به مذاکرات میان ایران و به طور خاص امریکا و اروپاییان وجود دارد.»

یک تحلیلگر سیاست خارجی معتقد است: «از نظر ایران هدف از مذاکرات وین صرفا می‌بایست بازگشت امریکا به توافق باشد و مبنای استدلال تهران هم این است که باتوجه به اینکه امریکا از توافق خارج شده است، ابتدا واشنگتن باید به طور کامل به توافق برجام مطابق نص صریح آن در سال 2015 برگردد و بعد از آن ایران هم مطابق همین توافق گام‌هایی که در دوره‌های گذشته برداشته است، عقب برگرداند.»

 

دیاکو حسینی در گفتگو با «انتخاب» در تحلیل اظهارات سه دیپلمات کشور‌های اروپایی مبنی بر اینکه خواسته‌ها و مواضع ایران مغایر با برجام است و روند مذاکرات بدون پیشرفت طی می‌شود، گفت: «آنچه ما تا کنون می‌دانیم، این است که طبعا بر سر مواضع اعلامی سایر طرف‌ها که البته در آن‌ها هم اختلاف نظراتی وجود دارد، نمی‎توان روایت واقعی از مذاکرات را درک کرد؛ ولی در عین حال با توجه به اخباری که از مذاکرات منتشر می‌شود یک اختلاف نظر عمیقی درباره‌ی کلیت یا به اصطلاح چارچوب مذاکرات یا به تعبیر من فلسفه ورود به مذاکرات میان ایران و به طور خاص امریکا و اروپاییان وجود دارد.»

 

وی درباره این اختلاف نظرات، عنوان کرد: «از نظر ایران هدف از این مذاکرات صرفا می‌بایست بازگشت امریکا به توافق باشد و مبنای این استدلال ایران هم این است که چون امریکا از توافق خارج شده است، ابتدا امریکا باید به طور کامل به توافق برجام مطابق نص صریح آن در سال 2015 برگردد و بعد از آن ایران هم مطابق همین توافق گام‌هایی که در دوره‌های گذشته برداشته است، عقب برگرداند اما از نظر اروپا و امریکا این مذاکرات علاوه بر اینکه قصد دارد برجام را احیا کند، این تصور را هم دارد که تغییراتی در طول این مدت در رابطه با پیشرفت‌های فنی ایران صورت گرفته که مستلزم مذاکرات مقداری فراتر از رویه بازگشت امریکا به برجام است.»

 

 

حسینی ادامه داد: «دومین مسئله این است که از نظر آنان ایرادات یا ملاحضاتی وجود دارد که باید مجددا درباره‌ی آنان توافقی صورت گیرد. البته ما اطلاعات دقیقی از این مطالبات طرف‌های غربی که در مذاکرات عینا مطرح شده است، نداریم ولی با توجه به مواضعی که پیش از این امریکا و دولت آقای بایدن داشته است، به نظر می‌رسد شامل موضوعاتی همچون تمدید بندهای غروب و یا به نوعی مقدمه‌سازی برای گفت و گو‌های فراتر از برجام باشد که به دولت بایدن امکان دهد در داخل امریکا از روند بازگشت به برجام دفاع کند چرا که می‌دانیم که در داخل امریکا نسبت به برجام انتقاد‌های بسیار زیادی نه تنها از سوی جمهوری‌خواهان بلکه از سوی دموکرات‌ها وجود دارد و اگر بایدن به توافق 2015 بازگردد و تحریم‌ها را لغو کند، در حالیکه هیچ امتیازی جهت رسیدگی به این نگرانی‌های طرف امریکایی نگیرد، طبعا دولت بایدن توانایی دفاع از آن را در داخل امریکا نخواهد داشت.»

 این تحلیل‌گر سیاست خارجی، خاطر نشان کرد: «به باور من مسئله اصلی این است که ایران با یک رویکرد کاملا اخلاقی و حقوقی به مذاکرات نگاه می‌کند هر چند که مبنای قابل دفاع‌تری در قیاس با امریکا در این گفت و گو‌ها دارد، ولی واقعیت‌های روی زمین چیز دیگری‌ست و آن این است که امریکایی‌ها به نحوی از توافق برجام عبور کردند البته نه به طور کامل و به معنای اینکه نمی‌خواهند آن را اجرا کنند بلکه به این معنا که این توافق را یک امر مقدس برای رسیدگی به چالش‌هایی که امروز پیش روی آن‌ها وجود دارد، نمی‌بینند و آن را قابل اصلاح و ارتقا می‌دانند. این تفاوت نگرش به نظر می‌آید یک اختلاف مبنایی را در مذاکرات ایجاد کرده که باعث شده دو طرف بسیار فاصله عمیقی داشته باشند آن هم نه فقط در مورد جزئیات و مسائل مورد اختلاف بلکه در چارچوب کلی مذاکرات.»

 
 
 
 
 
 

 

source: انتخاب