اگر نمی توانید بیکاری و مشکلات نخبگان را حل کنید، به آنها تندگویی هم نکنید تا از کشور نروند

 اگر کسی واقعا بخواهد نخبگان و جوانان کشور نگاه به بیرون نداشته باشند کافی است که اگر نمی‌تواند معضلات عظیمی چون تورم و بیکاری را حل کند، حداقل از تنگ‌نظری و بحران‌آفرینی و منفی‌بافی و تندگویی و درشت‌نویسی و ماجراجویی و تشنج‌طلبی و تولید ترس استنکاف کند در این صورت خواهیم دید که از زبانه کشیدن شعله‌های مهاجرت کاسته خواهد شد.

شاید آن کس که بر تن دهقان فداکار در کتب درسی لباس می‌پوشاند یا آنکه مشکلات را ناشی از گناه مردم اعلام می‌کند یا او که نمی‌تواند از تراشیدن ریش توسط مردان سکوت کند یا آن مسوول که در استخدام فامیل و آشنا سر از پا نمی‌شناسد یا آن نماینده که به صورت یک سرباز سیلی می‌زند یا آن فرماندارکه برای بازدید بر کول رعیت سوار می‌شود یا آن بازپرس که به‌رغم نهی مقامات قضایی بی‌حساب حکم جلب صادر می‌کند یا آن رییس دانشگاه که استادی را از درس دادن محروم می‌کند یا شورایی که ترکیب عجیب و باورنکردنی هیات امنای دانشگاه تهران را منصوب می‌کند و بسیاری دیگر که روزانه انواع این رفتارها و سخنان را از خود بروز می‌دهند متوجه بازتاب اعمال خود نباشند ولی بی‌تردید مجموع این کنش‌ها پاشیدن بنزین بر آتش مهاجرت است.