چرا حامیان قالیباف، دستکاری در بودجه را عادی می دانند؟
هرچند حامیان قالیباف دستکاری بودجه را امری عادی جلوه می‌دهند اما بهرام پارسایی نماینده پیشین مجلس گفته است: متأسفانه در یک رفتار غیرمرسوم، بودجه‌ای که در سال ۹۹ مراحل تصویب و تأیید نهایی شورای نگهبان را گذرانده، تغییر کرده و در این میان عده‌ای به‌جای عذرخواهی و پاسخ‌گویی، به بدترین شکل از این کار دفاع هم می‌کنند.
پارسایی خاطرنشان کرد: دست‌بردن به بودجه‌ای که مراحل تصویب و تأیید خود را طی کرده و برای اجرا به دولت ابلاغ شده، پدیده‌ای است که تا حالا اتفاق نیفتاده است. در مجلسی که خودش قانون‌گذار است و باید بر قانون اساسی نظارت کند، طبق میل و نظر اشخاصی مجلس را دور می‌زنند و با این کار به وجهه و جایگاه مجلس آسیب می‌زنند. وی با بیان اینکه سابقه نداشته است که به این شکل چند نفر در بودجه دست ببرند، تأکید کرد: ممکن بود افرادی پیشنهاد بدهند و در کمیسیون تلفیق تصویب شود و به صحن مجلس بیاید ولی بعد از طی مراحل قانونی، نخستین بار چنین اتفاقی درباره بودجه رخ داده است.
محمدجواد حق‌شناس، فعال سیاسی اصلاح‌طلب نیز در این رابطه گفته است: اولین نهادی که باید به این بی‌قانونی رسیدگی کند، خود مجلس است. متولی مجلس و قانون، نمایندگان فعلی مجلس و هیئت‌رئیسه و در صدر آنها رئیس مجلس است.
جلال میرزایی، نماینده سابق مردم ایلام در مجلس شورای اسلامی نیز در این زمینه خاطرنشان کرد: در جامعه وقتی مسئله‌ای مطرح می‌شود، جاروجنجال رسانه‌ای، اصل قضیه را به حاشیه می‌برد، باید مسئولیت این اقدام مشخص شود، مصوبات کمیسیون تلفیق و صحن علنی مجلس مشخص است با استخراج اطلاعات به‌راحتی این مسئله شفاف‌سازی می‌شود.
میرزایی تصریح کرد: اضافه‌نمودن اعتبارات برخی از دستگاه‌ها نوعی بدعت در قانون‌گذاری است و جایگاه مجلس و شأن نمایندگان را زیر سؤال می‌برد. دستکاری جداول بودجه با هر قصد و نیتی که انجام شده باشد، عدم ارائه توضیح و پاسخی دقیق راهکاری برای اقناع افکار عمومی نخواهد بود. درست است جو انتخابات ریاست‌جمهوری و دغدغه فتح پاستور خواب را از چشم برخی نمایندگان مجلس از جمله هیئت‌رئیسه ربوده و هرآنچه می‌گویند و انجام می‌دهند در راستای پیروزی در انتخابات است اما همین تخلف (هرچند از دید آنها ناچیز) به‌راحتی آن روی سکه مدیریت این قشر را نشان داده و در یک زمین سوخته درحال بازی سیاسی هستند. حمله به معترضین به دستکاری جداول بیش از آنکه معنای دفاع داشته باشد، نشان از خالی‌بودن دست آنهاست؛ مگر اینکه بتوانند ادله و اسناد قابل‌دفاعی ارائه کنند که تاکنون چنین اتفاقی نیفتاده است.